Altın ve dolar kadar taş yağacak başıma!

Gerçekten yeter.

Hani dolarım olsa da sevinsem, altınım olsa da çıkıp meydanlarda göbek atsam.

Ama yok.

Olmayan şeyinin olmuş olması durumunda: “Ay ne güzel olurdu di mi amaaa!” hayalleri kurmakla geçer mi bi ömür ya?

Benim geçiyor valla.

Ne zaman birazcık para biriktirdik, dolar düştü.

Altın aldımdı bir ara çocuklar doğduğunda, onlar adına. Ev aldık. Satmak gerekti. Altın sözümona o ara iyiydi. Bizim satacağımız an geldi: küt! En düşük seviyeye gümledi. Tabi ki zarar ettik, kazansak şaşardım hani!

Ne zaman dolar ve altın haberi duyuyorum, sinirlerim bozuluyor. Bilmem anlatabiliyor muyum?

Zenginin derdi, beni gerdi yani.

Dolar veya altınım olsa, (Belki saatine denk gelir amin amin amin!) kesin daha da gerilirdim o da ayrı ya. (Olsa da gerilsek! Amin amin amin!)

Olmadı mı kaybettin kazandın derdin yok. Durum hep aynı nasıl olsa.

Çalış, çalış, çalış...
Okula öde.
Kredi kartına öde.
Kredini öde.

Öde öde, daha çok öde.
Çalış ki, yine öde.
Yetmez abi!
Daha da çalış.
Hatta çifter çifter çalış.
Sinirli ol. Sakin olmaya çalış. Olama.
Öde.

...

En iyisi çok düşünmeden, şu anda gidip bi çikolata yemek bence!

Hani cebimdeki son kuruşu da harcayayım da, bitsin bu çile.

Yonca
“bülbül”