Adalet tecavüzü resmi kıldı gibi bi şey yani

Aptallaşmış haldeyiz demeyeyim, keza aptal değiliz.
Sadece sürekli şaşırmaktan: “Yok artık bu kadar da değildir…” demeye çalışırken kafamıza “balyoz”, ciğerimize biber gazı, adaletimize “darbe” yemekten, şaşırma kapasitemizi de tüketmiş haldeyiz.

İflah olmaz bir umutperverim malum...
İflah olmaz bir “her olayda iyi bi şey” bulma sihirbazıyımdır ayrıca…
Yetmez bir de kendimce, elimden gelen neyse onu yapmaya kitlenmeye odaklanabilen bi tipimdir her durumda...
Ama ben de dumur oldum be arkadaş!
Baktığım yerde umut görebilme kapasitem kısa süreliğine de olsa dondu sanki.
Dondu çünkü; daha Pazar günü Ayşe’nin Aysel K. röportajındaki o küçücük çocuğa babası ve abisi tarafından yapılan ensest tacizin onlarca resmi belgeli raporuna rağmen çocuğu babaya veren, babayı suçsuz gören sapık adalet dururken taş gibi vicdanlarımızda,
Suçunun ne olduğunu bilemediğimiz, suçsuz insanlara duble müebbet filan verildi dün aynı adalet bankamızda.

Bu durumda şu mu oluyor yani;
Bu ülkede çocuklara taciz, tecavüz olayı serbest...
Gerisi müebbet.
Vay be Sayın Okurlar,
Benim biraz daha biber gazına filan ihtiyacım var galiba.
Hala adam olamadım.
Olamıyorum da...
Adaletimizden umudu kestim, ilahisini bekliyorum,
Yana yakıla!

Yonca
“tarihi utanç”