Korumalı Gündeş

Bu haberi 10 kere filan okudum anlamak için. Bir sanatçı korumaya ihtiyaç duyacak noktaya nasıl gelir?
Belli ki korunmak zorunda hissetmiş.
Ne olur ne olmaz, ya birisi ayakkabı kutusu fırlatırsa?
Söz konusu olan müzik oysa.
Kim bilir nasıl bir endişe, nasıl bir korku var.
Ebru Gündeş’i koruma eşliğinde izleyenler için değil, Ebru Gündeş’in içinde bulunduğu durum açısından üzücü, düşündürücü.
Acaba kaç sanatçı bu şekilde bir endişe yüzünden sahneye koruma ile çıkmak zorunda kalmıştır?
Bilen?
Yonca
“demir attım yalnızlığaaaa”

Fenerbahçe
Ülker-Pınar Karşıyaka

Cumhurbaşkanlığı Kupası finali.
Son dakikaya kadar yeri gizli, biletlerin satışa çıkış şekli ise tamamen muamma...
Biletler taraftara değil, gençlik kollarına rezervli...
Başbakan, (amaaan dilim alışmış Cumhurbaşkanı diyecektim) maça gelebilir ve olay çıkabilir diye yaşanan strese ve kaosa bak hele.
Olasılık varsayım senaryosu bile ortalığı karıştırmaya yetti.
Konumuz neydi peki?
Basketbol!
Vıy vıy vıy...
Başka hangi ülkede bir cumhurbaşkanının maçtaki olası varlığı problem yaratabilir diye böyle abuk önlemler alınmak zorunda kalınabilirdi?
Yeni Türkiye’de tabii.
Eşi benzeri olmayan durumlar açısından dünyada yepyeni bir örneğiz.
Yonca
“Kafsinkaf”

Her şey süper

Sanatçının korumayla sahneye çıktığı, cumhurbaşkanı gelecekse diye maçın neredeyse taraftarsız oynanmasının tasarlandığı, film festivaline sansürün damga vurduğu, protestonun neredeyse iç savaş anlamına dönüştüğü, sokağa çıkma yasaklarının uzatıldığı, ölenlerin kanıksandığı, ülkeyi savaş, talan ve yağma ortamına çeviren öfkeli, kindar kitlelerin bastığı bir görüntü...
Panik yok ama panik yok.
Her şey yolunda.
Ülkemizde demokrasi var.
Her şey über kontrol altında.
Bir sürü yeni dizi başlıyor, herkes ekranlar başına.
Gerçek üstü hüzünlere ağlayarak gözyaşlarımızı boşaltabilir, yaşayamadığımız hayatların kurgularıyla kendimizi tatmin edebiliriz sonsuzca.
Önüne gelen fitness’çı olup insanları giderek daha da zayıflatıyor.
Millet hafifliyor, yakında uçacak, daha ne olsun bea.
Her şeye taksit var. Kredi kartı dağıtıyor bankalar promosyonla.
Olmayan paraları harcayabiliriz bozdura bozdura.
Dolunay bitti yeniay geliyor.
Üç maymun var bir de, onu oyna.
Bak keyfine yan gel de yat.
Lüküs hayat, lüküs hayat...
Yonca
“çis tak çis tak”

Satılık Haydarpaşa

Cayır cayır yandı...
Beni en çok sarsan yangınlardan biriydi. Şuna bak, biriydi demek durumunda olmak bile ne feci.
Ne acıdır ki bir nesilin Haydarpaşa ile hiç hikayesi, anısı, fotoğrafı yok.
Oysa nesiller geldi geçti Haydarpaşa’dan. Ne çok hikayesi var.
Önce yakmaya kıyamadılar şimdi de satmaya.
Müze olsa, sanat galerisi olsa...
Ne bileyim hikayesine yeni hikayeler, uzun soluklu tarihine tarih katacak bir yere dönüştürülecek olsa, canımla bir.
Ama yok ki bizde öyle bir sahiplenme.
Tarihe sahip çıkacak yüce bir zengin gönül çıkar mı sizce? Keşke...
Yonca
“temenni”