Bana bir masal anlat Baba

Kurtlar kuzu olsun
Şekerle bal
Baba bir masal anlat bana
İçinde denizle balıklar
Yağmurla kar olsun
Güneşle ay
Anlatırken tut elimi
Uykuya dalıp gitsem bile
Bırakıp gitme sakın beni
Bana bir masal anlat baba
İçinde tüm sevdiklerim
İçinde “BARIŞ” olsun
Yeni Türkü şarkının son dizesinde “İçinde İstanbul olsun” der aslında.
Ne inanılmaz bir şarkıdır bu! İnsanın içine işler.
Gözlerin dolar da ağlamayı başaramazsın garipçe...
Yutkunursun taş gibi.
Huzur vardır içinde. Ama hüzünlüsünden.
Güven verir, özlemle.
Hasret olduğun, eksikliğini duyduğun her şeyin tümüdür her masum kelimesi dizelerinde.
Bayram sabahı başladı kafamda çalmaya, susmadı gitti.
Son dizesinde “İstanbul” yerine, “barış” olmalı diye iç geçirdim, savaş naraları yükseldikçe.
Dua ettim.
Sizce tutar mı bu dua?
Babasına, uykuya dalıp gitsem bile bırakıp gitme sakın beni diyen o evlatların elini tutup koparan terör ve savaş masal değil ki!
Gözlerine bakmaya kıyamadığımız evlatlarımızın ellerini tutarak anlattığımız masallar...
Ağıt olsun diye mi savaş isteniyor anlamıyorum ki!
Evet.
Biz büyüdük ve kirlendi dünya.
Acıtan gerçek bu.
Ne yazık değil mi?
Yonca
“maskeli balo”

Potanın Perileri
Basketbol desen en alasından, coşku desen en fazlasından, heyecan desen kalp durduranından ve şaştım kaldım tüm bir şampiyona boyunca bu kalpler bu heyecana nasıl dayandı!
Bana ülkemi ne kadar çok sevdiğimi, sahada basketbol ve kadın olunca insanın ne kadar keyifle spor izlediğini, takım ruhunun böylesinin her türlü kindarlığı susturabildiğini hissettirdiniz ya şu gündemin en berbat zamanlarında...
Ne desek az.
Teşekkürler hepinize!
Efsanesiniz.
Net ve nokta!
Yonca
“perimania”

Şantiye

Bitmek bilmedi Ortadoğu’daki inşaat. Yıllardır Dubai kocaman bir şantiye.
Diğer Emirlikler de öyle.
Oğlumun ağzından çıkan ilk kelime “baba” değil, “vinç” olmuştu düşünün.
Bayram boyunca bir kere daha baktım ve şunu düşündüm...
Avrupa dalga geçiyor bu parayla. Yap boz gibi.
Sürekli proje kakalıyorlar çöldeki paraya.
Kuş kondurmadıkları kaldı sağa sola ve inanın çok sinir bozucu.
Zihniyet; hırs, açgözlülük, görmemişlik olunca, elinde bi de harcayacak para varsa, maymun olursun kurnazın avcunda.
Avrupa kendi tarihini, ormanını yıkacak yapacak değil ya, kendi ekonomisini buralar üzerinden canlandırıyor.
Çöl de doğa oysa. Kimin umrunda?
Paralar havada uçuyor, çöle gökdelenler dikiliyor.
Olan zavallı Asyalı işçi kölelere oluyor. Kölelik var buralarda...
Çok üzücü biliyor musunuz izlemesi.
İnsan Hakları diyen Avrupa, nedense iş buralarda işçi çalıştırmaya gelince, çıtını çıkartmıyor.
En acıklı olanı da, bunu matah sanan ülkemin tarihini, doğasını aynı zihniyetle yok edip kendini AVM ve gökdelenlere kul köle etmesi.
Nefes alacak ormanlarımız kalmayınca...
“Mall Mall” takılırız gari...
Yonca
“para para para”