Ne mutlu... Türk’üm diyene

bi Türk, ıssız bi adaya düşmüşler...
Türk olanı “beyler lütfen bundan böyle fıkralarınızda bana Türk demeyin, Ermeni deyin” demiş!
*
Japon de.
İspanyol de.
Yunan de.
Gözünün yağını yiyim...
Türk deme.
*
Anket yapmıştı gaztenin biri...
“Biz Kimiz?” diye.
Halbuki cevap belliydi...
“Sizi leylekler getirdi.”
*
Bi başka gazte, kerameti kendinden menkul çakma profesörlere DNA
testi yaptırmış... Atalarımızın olsa
olsa Truvalı olduğunu tespit etmişti.
*
İyonyalı diyen bile oldu.
*
Ama en şahanesi şuydu:
“Türkler etnik grup...”
*
Aslına bakarsanız, babasının kim olduğundan şüphelenen gazteler için yüklü tiraj vesilesiydi. “Tarot falıyla kim olduğunu öğren” kampanyası yapılabilirdi. Gönderiyorsun doğum tarihini, ananın kızlık soyadını, rumuz
cami avlusu... Kart açıp, açıklıyorlar:
“Müjde, İtalyansınız.”
*
Veya...
“Yükselen burcu başak olan kova’lar, bu hafta kendini Afganistanlı, Pakistanlı gibi hissedebilir ama, sevdiğinizden alacağınız sürpriz bi haber karmaşık duygular içine girmenize sebep olacak, Danimarkalı olmak için
güçlü arzular hissedeceksiniz.”
*
Ya da doktor tavsiyesi...
“İlla patolojik olmayabilir, ailevi sebeplerle Türk’üm diye sakın üzülmeyin, tedavisi mümkün.”
*
Hatırlarsınız, bi ara da “Türkiyeli”ye takmışlardı kafayı... Neymiş efendim, Türkiye topraklarında doğmamız
yeterli onurmuş, Türk demiyelimmiş, Türkiyeli diyelimmiş filan.
*
E bu topraklarda doğmaksa şart...
Mustafa Kemal, Türkiyeli diil o zaman...
Di mi şekerim?
*
Netice itibariyle...
Alt kimlik üst kimlik diye, paldır
küldür, altını üstüne getirirsen
memleketin, olacağı budur.
*
İnsan ol, canımı ye.
Ama utanmadan...
Hümanist ayaklarına yatıp.
Eveleyip geveleme.
Açık açık söyle şuursuz cüce.
Kim’liğimi kaybettim...
Hükümsüzdür de.