Sessiz, sitemsiz

Bildiğiniz Atilla Özcan.
Akhisar mucizesini yaratan adam.
Bakmayın fotoğraflarda gülen yüzüne; eskiden huysuzun önde gideniydi.
Çalıştığı kulüplerde, “Uğursuzluk getirir” diye gazetecilere takım fotoğrafı bile çektirmezdi.
Ama tam bir futbol emekçisidir.
Otuz yıla dayanan meslek yaşamında Manisa’dan Burhaniye’ye, Uşak’tan Salihli’ye, Soma’dan Altınordu’ya kadar çalıştırmadığı takım, gezmediği ilçe, tozunu yutmadığı saha kalmadı Ege’de.
Doğruyu söylemek gerekirse, 2006-2007 sezonunda Akhisar’a geldiğinde kimse ondan böyle bir performans beklemiyordu.
İlk işi “huysuzluğu” bırakıp, “dervişliğe” soyunmak oldu.
“Azıcık aşım, ağrısız başım” deyip, sadece futbola odaklandı.
3. Lig’de düşme potasından aldığı takımı, dört sezonda Bank Asya 1. Ligi’ne taşıdı.
Bu başarının temelleri atılırken Salih Hızlı’nın, Ömer İşçi’nin, Hüseyin Eryüksel’in ve diğer Akhisarlıların taşıdığı harcı gözardı edemeyiz.
Ama onun hakkı ödenmez.
Bizler, senelerdir karavana atmaktan bıkmayan Altay’a, Karşıyaka’ya, Göztepe’ye gazete sütunlarında methiyeler düzerken.
Yani, eskimiş ayları kırpıp, yıldız yaratmaya çalışırken.
O sadece işini yaptı.
Sessiz, sitemsiz.
Sahtelerine bakarken, gerçek yıldızları göremedik.
Affet bizi hocam.
Schiller’in dediği gibi:
Affetmek ve unutmak iyi insanların intikamıdır.