Yort savul

Mutlu muyum bundan, değilim.

Çünkü hemen her gün bu ülkede gençlerin yaşadıklarına tanık oluyorum ve o yıllar "anı" olup, geride kalmıyor.

Üniversite sınavında Hacettepe Sosyoloji'yi kazandığımda, Beytepe Kampusu inşa halindeydi.

İki yıl Hacettepe Merkez'de okuduk.

Ardından Beytepe'ye taşınan ilk öğrenciler biz olduk.

Yemeklerden (karavana aslında) kum çıkıyordu, yemek boykotu yaptık.

Düzelttiler.

Yemek ücreti çoktu, indirdiler.

Kışın kaloriferler çalışmadı, boykota gittik, yanıncaya kadar dönmedik okula.

Hallettiler.

Okul servisi yetersiz/düzensizdi.

Bir gün kente topluca sloganlarla yürüyünce, onu da çözdüler.

Bölüm kurullarına "öğrenci temsilcisi"nin de alınmasını istedik.

Kabul ettiler.

Haklıydık çünkü.

Ama bu sürece hemen her seferinde kelepçe, polis-jandarma dayağı eşlik etti.

Eğitim de şarttı yani, dayak da...

* * *

Artarda yaşadık.

Sakarya Caddesi'nde 6 öğrenci harç zammını protesto etti.

Sadece 6 öğrenci...

"Harç zammını geri alın" diyerek seslendirdiler haklı taleplerini.

Sonuç tekme-tokat, kelepçe...

Kısa süre önce İstanbul'da da yaşandı.

Unirock Festivali için bekleyen 5 genç gözaltına alındı.

Başbakan'ın konvoyu geçerken metalci işareti yapmışlar.

Sonuç yine yaka-paça, kelepçe.

Gerekçe de hep aynı:

"Devlet büyüğüne saygısızlık..."

* * *

Ankara Genç İşadamları Derneği'nin (ANGİAD) yaptığı araştırmaya katılan gençlerin yüzde 85'i, fiziksel şiddete maruz kaldığını söylüyor.

Bu şiddetin kaynağında büyüklerin ve devlet büyüklerinin payı/oranı ölçülmemiş araştırmada.

Sizce, kaç(tır) acaba?

Düşünün ve yanıtlayın hep birlikte:

Büyüklere saygı, ha?

Ece Ayhan misali, "Kurşunkalemle de olabilir, yort savul!.."

(NOT: Osmanlı padişahları geçerken, "kolluk" halka "Yort savul" diye bağırırmış; "Çabuk dağılın, savulun, defolun" anlamında...)