Referandum

“Sizce fıskiye koyulsun mu, koyulmasın mı...”
Hediyesi 2.5, 3 milyon euro.
* * *
Kentlinin vergisi, kentin geliri ile yapılacak bir tasarrufda ona danışmak iyi de...
Yine de referandum, olur olmaz her konuda başvurulacak bir yöntem değil.
Bir yönüyle demokratik bir yöntem olarak “çoğunluğun arzusu”nu ortaya koyarken, diğer yönüyle de demokratik olmayan eğilimleri “çoğunluğun desteği” ile meşrulaştırabilir.
Çünkü “çoğunluğun eğilimi”, döneme/”devre” göre de değişiklik gösterebilir.
Referanduma katılanların sosyal, bölgesel niteliğine göre de...
* * *
Bu meselenin bir yönü.
Büyükşehir “mobil referandum”u hayata geçirdi.
Amaç, “Gerek Seyyar Referandum Aracı ile gerekse Sabit Referandum Merkezi ile kent hakkında verilecek değişik kararlarda referandum yapmak”...
Kuşkusuz önemli bir adım.
Ancak...
Başkent’in simgesi tarihi Gençlik Parkı, kilitlenip yıllarca kaderine terk edildiğinde...
Basının, kent platformlarının tüm tepkilerine/taleplerine karşın niye o zaman Gençlik Parkı’nın akıbeti ile ilgili referanduma gidilmedi?
Ya sonra... Yıkımlar usulca tamamlanıp, tarihi parkın çehresi değiştirilirken, yeni projeyle ilgili niye kentlinin görüşüne/oyuna başvurulmadı?
Fıskiyeye gelince sıra, haydi referanduma.
* * *
Neyse, gelelim bugüne.
Büyükşehir’in Sabit Referandum Merkezi Metro’da.
Madem Büyükşehir, her konuda referanduma hevesli.
Tek sorulu bir referandum yapılsa  mesela:
“Metroda öncelik nereye verilmelidir, Çayyolu’na mı, Sincan’a mı, Keçiören’e mi”.
Hem yol gösterici, hem gerekli, hem de ilginç bir yoklama olmaz mıydı?