Ölüm ceza da olmaz ödül de

İdam cezası kaldırılalı anca 7 yıl oldu.

Ama bireysel hatta toplumsal anlamda, ölümle cezalandırmak duruyor orta yerde...

Ötesi, cinayetten hüküm giyen mahkumlar, cezaevinin "saygınlık statüsü"ndeki birinciliklerini koruyor hala.

* * *

"Onaylanan ölüm"ün farklı görünümleriyle geçti gençliğim.

Askeri darbelerle kurulan darağaçlarını kast etmiyorum sadece...

Öldürmekten medet umanları değil sadece, ölmekten medet umanları hatırlıyorum.

Üniversiteye girdiğim yıllarda atılan "Ahmetler ölmez" sloganları hala kulağımda.

"Ölüm nereden, nasıl gelirse gelsin, hoş geldi, sefa geldi" şiarı da...

* * *

Ya şimdi?

İsrail'in gözü dönmüş saldırısında hayatını kaybeden, savunmasız/silahsız insanların fotoğrafları var gazetelerde.

Ve yaşam öykülerinden öte, ölüm öyküleri...

Mesela 5 kurşunla öldürülen lise öğrencisi Furkan Doğan'ın kısacık öyküsü.

Çocuk ömründe 19 yılı bile tamamlayamayan, belki ergenliğinden bu yana, belleğine sadece üç-beş yılın bir kaç fotoğrafını albümleyen Furkan.

"Ölüm"ünün ardından ne demiş müdürü:

"Mutluyuz, gururluyuz.

Hepimize örnek oldu..."

* * *

Bir "ceza" biçimi olarak mı ölümü algılamak, anlamak ve ona karşı koymak daha zor.

Yoksa bir "ödül" olarak mı...

Düşünmenin zamanıdır, yine.