Kedi mizahı

Ki bence “tuhaf” bir tartışma...
Ama mevzuya dalmadan, peşinen söyleyeyim.
Başkan Gökçek’in ve Büyükşehir’in “kent amblemi sicili” sabıkalıdır.
İroni ya da metafor yapmıyorum. Gerçekten “sabıkalı”dır.
Yargı, mahkemeler, Hitit Güneşi yerine getirilen Atakuleli, yıldızlı, minareli kent ambleminin yasal olmadığını, Başkent’i temsil edemeyeceğini defalarca kayda geçirmiştir.
Ve asılmasını, kullanılmasını yasaklamıştır.
¡¡¡
Gelelim “kedi gözü” logosuna.
Daha önce de yazmıştım. Bu logoya karşı çıkanlar, logodan çok logodaki kedinin “karakter”ini, hatta huyunu-suyunu gündeme getirdi. Ve sonuçta logoyu (pardon kediyi), “küstah” bulanlar, kedinin “nankörlüğünden” dem vuranlar bile oldu.
“Logonun altında buzağı aramak” kabilinden, “türlü mana” arandı.
Siyah zemin üzerine basılan versiyonu ile ilgili “kara kedi” yorumları bile yapıldı.
Öyle ki, logo eleştirisinden “kedi mizahı”na döndü mesele.
¡¡¡
Hayvanları, köpekleri, kedileri seviyorum.
Bu sevgiyi de, bu sevginin nesnesi olan o canlıları da, o canlıların hayatını da önemsiyorum. Bu duygum, bir “meziyet” değil elbette.
Tür ayrımcılığı yapmıyorsanız, başka canlıların (da) haklarına saygılıysanız, sevmeseniz bile onların haklarını tanımanız yasal yaptırımları da olan bir “zaruret” zaten.
Bu bağlamda “kedi gözü” logosunu sevmiştim.
“Kedi maskotu”nu da çok beğendim, sevimli buldum.
¡¡¡
Dünya Çocuk Oyunları’nın maskotu olan kedi, bu uluslararası etkinliğe evsahipliği yapan Ankara’yı da dünyaya yansıtmak durumundadır.
Ve uluslararası bir simge olması kaygısıyla yaratılan o maskotun, aynı zamanda “Seğmen”i de dünyaya tanıtması, kanımca “küçültücü” değil, tam tersi bir duygunun ürünüdür.
Bu nedenle kedi maskotuna yönelik tepkileri, haklı ve yerinde bulmuyorum.
Belediye Meclisi’nde kedinin adının Misket, yani “bir hanımefendi ismi” olmasından hareketle getirilen eleştiriyi ise, “kedi mizahı”nın devamı olarak görüyorum.
¡¡¡
Ancak...
“Misket” ve kedi maskotu ile ilgili yabana atılmayacak bir “ikinci intihal” iddiası var.
Onu da yarın yazacağım.