Ben gidemedim ama onlar geldi

Hani Emek Mahallesi'nde, 60. Sokak ile 72. Sokak'ın birleştiği köşedeki küçük bakkalın sahibi.

İhtiyarlamış biraz ama, o futbolcu adımlı, içe basan yürüyüşü, yorgun bakışları değişmemiş.

"Veresiye Birinci sigarası, beyaz leblebi, beyaz Çubuk Şarabı veriyor musun hala mahallenin delikanlılarına" diyecektim ama, çok kalmadı gitti.

Çıkarken arkasından baktım.

1966 model bordo bir Chevrolet Impala taksiye bindi.

Hemen tanıdım arabayı; 4. Cadde ile 72. Sokak'ın birleştiği yerdeki Birlik Taksi'nin arabası.

Direksiyonunda Gazi Amca vardı.

Mahalle çocuklarını pikniğe bedava taşıyan.

* * *

Gözden kayboluşlarını izlerken, birisi sırtıma dokundu usulca.

Reha...

Sait Faik tarzı kasketi ve paltosu üzerinde.

On dört yaşında olmasına rağmen, büyük büyük bakıyor.

Elinde okunmaktaktan yıpranmış bir şiir kitabı.

72. Sokak'ta Birlik Taksi'nin yanındaki evine gideceğiz, birazdan.

Müzik dolabında Barış Manço'nun "Kol Düğmeleri" 45'liğini dinleyeceğiz.

Ayşe Teyze'nin su böreğini yiyerek.

* * *

Cumhuriyet'in oradan, 60. Sokak'tan aşağı inerken bir baktım Cem Karaca geçiyor 71. Sokak'tan.

Selçuk Plak'taki imza gününe katılmış. Emek 8. Cadde'de Yıldız Düğün Salonu'ndaki konserine gidiyor.

"Merhaba" diyemedim, hızlı adımlarla kayboldu gözden.

Soluma döndüm, 124 numaralı evin balkonunda, Nuriye Teyze.

* * *

Dün Emek ve Bahçelievler'in, değiştirilen sokak numaraları, mahkeme kararıyla yine eskisine, tarihine döndü.

Ve dün o sokaklarda yaşayıp da, sonradan yitirdiğim herkes beni ziyarete geldi.

Ben ölülerimi ziyarete gidemem pek, ama onlar arada beni ziyaret ederler.

Hoşgeldiler.