Bana bir harf öğretenin....

Kölelerin okumayı öğrenmesi, o nedenle yasaktır.
O nedenle, tarih boyunca toplatılır, “imha edilir” kitaplar.
İster kral-padişah, ister devlet, ister kilise-din olsun “Yakın, yok edin” emrini veren...
Hepsi tarihinde, öngördüğü kurallar bütününün harfi harfine uygulanması, egemenliğinin yürümesi için “kölesever”dir...
* * *
Bir tek harf... Evet, sadece ve sadece 1 harf.
Öyle önemlidir ki bazen.
Dün okuduğum haber misal:
“Köpekleri için 100 bin lira harcıyor”...
Bir varmış, bir varmış... İskoçya’da yaşayan 50 yaşındaki Ann McNeilage’in Diva ve Abba adında iki köpeği varmış.
Sadece tülleri, elbiselerine 18 bin harcarmış.
Eh tabi Diva olduğu için, gezinti arabası, DVD koleksiyonu, parfüm, takı, şapka, kuaför parası, özel hemşire filan da gerekirmiş. Ucuz yemek de yemiyorlarmış zaten.
“İnsanlar için 100 sterlin harcayacağıma, köpeklerime harcarım daha iyi...” diyormuş.
Para onun, gönül onun, köpekler onun, ellere nesi...

Ama bir tek harf...
Haber, “Köpekler(i)...” diye başlamayıp da, “Köpekler için 100 bin lira harcadı” olsaydı...
Sanırım bu kadar bol fotoğraflı, bu kadar hacimli bir yeri olmazdı medyada.
Başta Ankara olmak üzere, asli görevi olan sokak köpekleri için barınak yapmaya yıllarca bin lira harcamayan Büyükşehir Belediyeleri ile ilgili tık yokken...
Haber olsa da, 100 bin lirayı “köpekleri için” harcayan kadın kadar tık alamazdı, sosyal arenada.
* * *
Bir tek harf... Sanırım hiç bir dilde olmayan imkanları da tanıyor bize.
Punduna getirdiğinde, küçümsemenin, ufaltarak genellemenin, genelleyip belirsizleştirmenin, ötelemenin aracıdır bizde bir tek harf.
Entel mentel dedin mi... İşi tamam mesela. (Yetmezse, danteli de ekleriz tabi)
İsterse dört dilde kitap yazsın, adına kürsü oluşturulsun... Boş.
Artık hepsi falan filan.
Hani derviş merviş, hoca moca gibi...
Yeri gelmişken, hamilelik, çalışan kadınlar vb. incileriyle İnci Sözlük’ü sollayan, gündem mikseri Ömer Tuğrul İnançer’in “tek harf”ine değinmeden olmaz.
Devrim anlamına gelen “inkılap”ın tek harfini, “ı”sını değiştirip, inkilap ile cinlik yapmaya kalkmadı mı?
Cürmünden öte ateş yakmadı mı?
* * *
Tek harf... Mevzu siyasetse, daha yaman.
Bu yıl Osmanlıca’da yaşanan hengamenin katmerlisi, geçen yıl “Q- X-W” üzerinden kopmuştu.
Demokratikleşme paketi bağlamında, Kürtçe’de kullanılan bu üç harfe vize verilmesi tartışmasında...
Quick’inden WC’ye, X’li hamburgerinden IQ’suna tabelalarla dolu caddelerde, okur-yazar-gezerken...
Bir anda kıyametin belirtisi olmuştu, o üç harf.
* * *
Harf önemli, ama sadece harf öğrenmekle de olmuyor.
Süregelen, dün yine ortaya gündemlenen Osmanlıca tartışmamıza dönersek...
Türkçeyle bütünleşen, dile yerleşen Osmanlıca, Arapça, Farsça kelimeleri bilmek, anlamak, dilin zenginliği yolunda kullanmak başka şey.
O harfleri, alfabeyi -layıkıyla- öğrenmek, yazıyı sökmek... Hele liselerde zorunlu morunlu olması...
Bambaşka.
* * *
Otoritenin arzu ettiği her şey, artık harfiyen olamıyor bu devirde.
Olması da gerekmiyor çoğu örnekte. Olmamalı da...
Gerisi harf-ü güzaf.