Ambale eden amblem: Kedidir kedi

Yeni ambleme karşı yüz binlerce imza toplanır, onlarca dava açılır, yargı amblemi -defalarca- iptal eder, Valiliği, Danıştay’ı, Yargıtay’ı ile kullanılmasını yasaklar ama nafile.

Gökçek, yargının yasakladığı amblemde mini rötuşlar yaparak, yıldız sayısını 3’ten 5’e çıkararak (dolasıyla ambleme değişmiş süsü vererek) mevzi savaşını sürdürür.

Gün gelip yargıyı, yasaları dolanma imkanı kalmayınca da, bu kez kedi logosu girer devreye…

“Yüz Yıl Savaşları” gibi 20. yüzyıldan 21. yüzyıla gark olan amblem savaşında, yargı kedi logosunu da iptal eder.

Ama karşılık, “kedi çevikliği”yle gelir.

Logoda önce kediye bıyık takılır, bir süre sonra o da iptal edilince kedinin 3 tel olan bıyık sayısı, 2’ye indirilir ve logo -tüm itirazlara rağmen- yine aynen geçirilir Belediye Meclisi’nden...

(“Bıyık takma” Yeşilçam’ın mahut cinlikleri arasındadır ya… Fatma Girik bir bıyık takar, 40 yıllık sevdalısı İzzet Günay bile onu tanıyamaz)

Amblem, yargıyı da ambale eder, kentliyi de…(“Birini düşünemez duruma getirmek” anlamına gelen “ambale”nin diğer anlamı da çok hoş: “Fazla gaz vererek otomobili çalışamaz duruma getirmek”…)

* * *

Sonra da seğmen kıyafetili kediyle (Misket) endam eder, yeni amblem.

Mesele öyle su kaldırır ki, Belediye Meclisi’ndeki itirazlar da hurda parodileri aratmaz.

Hele, CHP’li üye İsa Hayırlı’nın itirazı...

Hayırlı, “Kedi küstahtır, keçi olabilirdi” der, o dönem muhalefetini ederken.

Herhalde, “küstah kedi” nitelemesi İbrahim Tatlıses’den mülhem “nankör kedi”nin muadili olarak yerleşmiştir belleğine.

Küstah “saygısız, kaba, terbiyesiz” demektir ya, bir kediden saygı, kibarlık, terbiye beklemek de, şayan-ı hayret bir duygudur esasında.

Bu durumda, “Eğitim şart” diyeceğim ama, “çiş eğitimi” dışında “Kediler için Olgunlaşma Enstitüsü” filan var mıdır, bilemiyorum.

* * *

Hayırlı itirazında ısrar eder:

“Türk örf ve adetlerine göre bakarsanız böyle bir anlayış vardır. Kedi küstah, köpek sadıktır...”

İnsanları “geleneksel” olarak etiketleyen, atasözleriyle bile ötekileştiren bu ülkede, artık hayvanları da “örf”e, “adet”e göre ayırabileceğimizi öğreniriz bu vecizeyle…

Ötesi, amblem olarak önerdiği keçi de “inatçı-kavgacı”dır, üzerinize afiyet.

* * *

Hayırlı’nın “Ben Tabiat Bilgisi öğretmeniyim. Ankara Kedisi’nin gözleri böyle değildir. Bu Van Kedisi’dir, Vanlılara ayıp... Ayrıca logodaki Ankara kelimesi küçük harfle yazılmıştır” itirazı da tuzu biberi olur.

Gökçek’e de Meclis toplantısına mavi-sarı gözlü Ankara Kedisi getirerek, tersini anında kanıtlama fırsatını verir.

* * *

Muhalefetten bir iddia daha gelir; kedili logonun “çakma” olduğu ve ünlü Cats müzikalinin afişinden (ç)alındığı söylenir.

Söylense iyi, mevzu soru önergesiyle TBMM gündemine de gelir.

Dönemin İçiçleri Bakanı Beşir Atalay da bi güzel yanıt verir üstelik:

“Bu benzerlik, kesinlikle daha önceden bilinmiyordu. Ayrıca logo ile afişin hiç bir benzerliği yoktur. Hem Cats afişindeki kedi karşıdan bakıyor, bakışı elektrik etkisi veriyor…”

Böyle başa, böyle traş…

(Bu arada, Cats’in afişindeki kedi gözlerinin içinde “elektrik, ampul” filan değil, dans eden iki insan figürünün yer aldığını söyleyelim de, mesele tam olsun)

* * *

Son durumda; Hürriyet Ankara'da arkadaşımız Mert Gökhan Koç'un haberinden okuyacağınız üzre, seğmen kedi Misket'in yerine de başını birbirine yaslamış "bay-bayan" kedi heykeli girer tedavüle...

Madem kediden gitti mesele… Sonunu da Lewiss Caroll’un “Alice Harikalar Diyarında” romanında Alice ile Cheshire Kedisi arasında geçen diyalogla getirelim:

Alice: Delilerin arasına gitmek istemiyorum.

Cheshire Kedisi: Hepimiz burada deliyiz. Ben deliyim. Sen delisin.

Alice: Benim deli olduğumu nereden biliyorsun?

Cheshire Kedisi: Öyle olmalısın. Öyle olmasaydın buraya gelmezdin.

Alice: Buradan gitmek için bana hangi yolu izlemem gerektiğini söyler misin?

Cheshire Kedisi Bu nereye varmak istediğinde bağlı...

Alice: Neresi olduğunun önemi yok!

Cheshire Kedisi: O zaman hangi yol olduğunun da bir önemi yok.”