Orhan Erinç’in muhteşem rekoru

“Bizim mahalle”de geçen cuma günü seçim var. Türkiye Gazeteciler Cemiyeti (TGC) seçimi. Seçimin kendisi zaten önemli, ayrıca bir başka önemi daha var. On iki yıldır TGC Başkanlığı’nı yürüten Orhan Erinç aday değil, yeni bir başkan seçilecek.
Erinç ayrılıyor, onunla birlikte görev yapan ekip yeniden seçiliyor, TGC Başkanı artık Turgay Olcayto.

ERİNÇ’E KUTLAMA

Orhan Erinç tam bilmiyorum, herhalde elli yıldır, belki de daha fazla Cumhuriyet’te çalışıyor. İlhan Selçuk’tan sonra halen Cumhuriyet Vakfı Başkanı.
Cumhuriyet dışında, kurumsal gazetecilik anlamında bir daha Türkiye’de kolay kolay kırılamayacak bir rekorun sahibi. Dün kendisiyle sohbet ederken ayrıntısını öğreniyorum, şu döküme bakın:
Erinç TGC’de iki yıl balotajda, on dokuz yıl genel sekreter yardımcılığı ve genel sekreterlik, üç yıl başkan yardımcılığı, on iki yıl başkanlıkta görev yapıyor. TGC dışında, Türkiye Gazeteciler Sendikası’nda (TGS) iki yıl merkez yürütmede, yedi yıl TGS Başkanlığı’nda bulunuyor. Otuz altı yıl TGC, dokuz yıl TGS olmak üzere, tam kırk beş yıl. Kurumsal gazetecilik alanında muhteşem bir rekor.

PRATİK KATKILAR

Dün kendisine neden ayrıldığını sordum:
“Artık emekli olmak istedim, her gün ders çalışmak zorundasın. Bizim hukuk danışmanımız Fikret İlkiz, herhangi bir hukuki sorun olduğunda, Fikret İlkiz her zaman yanımda değil, mecbursun dersini çalışmaya”.
Erinç’le birlikte TGC son on yılda önemli işler başarıyor. Basın özgürlüğü üzerine düşen gölgelerde mesleği korumaya çalışıyor, hapisteki gazeteci arkadaşlarımızı yalnız bırakmıyor, gazeteciliğin evrensel ilkelerini sürekli gündemde tutuyor, bütün Türkiye’de gazetecilik etkinlikleri, kültürel faaliyetleri sürdürüyor.
Seminerler, konserler, faal ya da emekli gazetecilerin sağlık sorunlarına kurumsal destek, gazetecileri ilgilendiren ne varsa, onları haberdar kılmak gibi pratik katkılar eksik değil.

‘YÜZ YÜZE KAVGA YOK’

Orhan Erinç’e bunca yıl bu işlerin üstesinden “siyasi” olarak nasıl geldiğini sorduğumda, her yöneticinin aklında tutması gereken bir kuralı vurguluyor:
“Siyasilerle yüz yüze hiç kavga etmedim. TGC’nin özelliği var, üyelerimiz arasında en sağdan en sola kadar değişik düşüncede meslektaşlarımız var, herhangi bir açıklama yaparken, hepsini düşünmek zorundasın. Ama, aynı zamanda mesleği de korumak şart”.
Bir gazetecinin haberini ya da yazısını yazarken, hissetmek istediği bir duygu vardır: “Benim arkamda cemiyetim var”.
Orhan Erinç bana bu duyguyu hep vermiştir. Kişisel olarak bu nedenle kendisine teşekkür ediyorum.
Asıl bunun dışında, kurumsal gazetecilik alanında kırk beş yıl, bir daha herhalde hiçbir gazeteciye nasip olmaz. Kutlamak, bundan sonrası için esenlik dilemek gerek.

Başkan babadan ayran talimatı

HERHANGİ bir içki söylendiğinde, akla belirli bir ülke geliyor. Şarap dendiğinde Fransa geliyor, bira denirse Almanya ya da uzo denirse Yunanistan gibi. Bizde rakı en popüler içki.
Tayyip Erdoğan geçenlerde “Ulusal içkimiz ayran” diyerek, hepimize yeni bir direktif veriyor. Önce ayran içki değil. İçki ancak alkollü olur. Ayranda alkol yok.
“Başbakan’ın görevidir” diyor. Ben hiçbir Fransa, Almanya, Yunanistan ya da bir başka ülkenin başbakanından insanların neyi ulusal içki olarak içmeleri gerektiği yönünde laf duymadım.
Bir yandan “İnsanların özel hayatına karışmayız” diyor, öte yandan her alanda empoze ediyor. “Muhafazakâr ve dindar kuşak yetiştireceğiz” diyen bir başbakan, yakında kimin hangi renk gömleği giyeceğini, kimin hangi maçı izleyeceğini, kimin saat kaçta yatması, kaçta kalkması gerektiğini de söyler.
Başkan babalar böyle olur.