Kundakçılar

Üstelik, kullandığı ana başlık, Nazi döneminin kilit kavramlarından biri:
“Kundakçılar”.
Nazi Almanya’sında Naziler herhangi bir halt yemeğe kalktıklarında, buna toplum karşısında mazeret bulmak, yiyecekleri nanenin haklılığını sözüm ona kanıtlamak adına, bir yerleri kundaklıyorlar, yani yangın çıkartıyorlar.
O yangınların en ünlüsü, Alman Parlamentosu (Reichstag) yangını. Nazilerin yükselişine çanak tutan yangın.
O dergi o gazeteyi işte bu deyimle suçluyor, kundakçılıkla.
Olay Almanya’da fırtınalar estiriyor. O dergi haftalık yayınlanan Der Spiegel, haftalık tirajı bir milyon yüz bin. O gazete Das Bild, günlük tirajı 3 milyonun üstünde.
GELECEĞİN BAŞBAKANI
Olay Almanya’yı çalkalayan skandalın kahramanı Savunma Bakanı Guttenberg’in istifası.
Guttenberg doktora tezinde intihal (bilimsel hırsızlık) yapıyor. Uzun tartışmalardan sonra tezini geri alıyor. Onunla kalmıyor, bakanlıktan istifa ediyor, hatta siyasal hayatı sona erebilir.
Oysa, göreve geldiğinde Almanya’nın en popüler politikacısı. Eşi Alman Birliğini gerçekleştiren Bismark’ın bilmem kaçıncı göbekten torunu. Örnek bir aile, Guttenberg’e herkes  “geleceğin Başbakanı” diye bakıyor. Ama, o intihal hayatını değiştiriyor.
Guttenberg’le birlikte Alman Basını birbirine giriyor.
MÜTHİŞ DESTEK
Guttenberg’i canı yürekten savunan gazete Das Bild. Der Spiegel’in geçen sayısı Bild’i kapak yapıyor, sayfalarında geniş yer veriyor. Bild’in genel yönetmeni Kai Dickmann ile röportaj elbette eksik değil.
Guttenberg olayı patladığında, Das Bild anket yapıyor, manşette “halkın yüzde 87’si Guttenberg’ten yana”. Aynı gazetede arka arkaya manşetler:
“Guttenberg Her Cephede Savaşıyor”, “Halk Affetti”, “Çok İyi, Guttenberg Kalıyor”.
İnanılmaz taraf tutma. Akıl almaz destek.  Su götürmez işbirliği.
Bild bu manşetleri sıralıyor, Guttenberg Artık Rahat, dediği gün, Guttenberg istifa ediyor.
Bir gazetecilik skandalı.
Der Spiegel sorguluyor: Bu destek neden? Arkasında ne var? Geçen hafta kapağına koyduğu “Kundakçılar” lafı ile de, çok ağır eleştiride bulunuyor.
DARISI BAŞKALARINA
Alman Basınındaki bu skandal şunu gösteriyor.
İktidarlara körü körüne destek vermeyeceksin. Veriyorsan, arkasında herkes başka şey arıyor. Kundakçılık gibi, en rezil tarihi olaylara gönderme yaparak, seni halkın önünde mahkum ediyor. İktidar çuvalladı mı, geriye en çok senin çuvallaman kalıyor.
Basının kendi içinde karşılıklı eleştirileri, küfür ve aşağılık yazılar değil, gerçek eleştirileri, hiç ürkmeden her kuruma yönelik açtığı tartışmalar, o kurumları ve basını kendine getiriyor.
Darısı başkalarına.

Kundakçılar bizde de oynadı

ESERLERİNİ okumaya doyamadığım yazarlardan biri de Max Frisch. Hele de, günlüklerini ara sıra yeniden gözden geçirmek şart.
Onun bir tiyatro oyunu var. “Biedermann Ve Kundakçılar” isimli oyununu bizde Genco Erkal sahneye koyuyor, “Aymazoğlu ile Kundakçılar” çevirisiyle.
Çeviriyi yapan Zehra İpşiroğlu Aymazoğlu kim, diye sorduğu yazısında şunu söylüyor:
“Aymazoğlu bir aptal, bir korkak mı, yoksa bana dokunmayan yılan bin yaşasın hesabı mı yapmakta? Masalda, kurdun geldiğini ve kendisini yiyeceğini gördüğü halde, herhalde kurt değildir, diye kendini avutan eşek gibi, Aymazoğlu da göz göre göre gelen tehlikeyi görmezden gelir. Frisch, Hitler Almanyası’nı düşünerek yazdığı bu oyunda faşizmin tırmanış nedenini sıradan vatandaşın aymazlığında görür. Sıradan vatandaş pısırıklığı, korkaklığı, iki yüzlülüğü, umursamazlığı ile faşizme kucak açmıştır”.
Max Frisch bu oyunu kırk yıl önce yazıyor.