Asala Kurbanından Ermenilere Dostluk Mesajı

Ne yapıyorlar?

Ve bizler haftalardır soykırım tartışmasına kilitlenmişken, onlar tüm bu olan bitene ne diyor?

24 Nisan onlar için ne ifade ediyor?

Cevapları bulabilmek için, Emin Mahir Balcıoğlu’nun peşine düştüm.

Neden Balcıoğlu?

Çünkü o hem babasını, hem teyzesini Asala’ya şehit vermiş. Ancak onu asıl istisnai kılan, kendisini nefretten tamamen arındırmış olması. Dahası, yıllardır Türk-Ermeni dostluğu için mücadele ediyor.

“HİÇBİR EMPATİ GÖSTERİLMEDİ”

Emin Balcıoğlu, Asala’nın 1978’de Madrid’de şehit ettiği Türk diplomat Beşir Balcıoğlu'nun oğlu. Aynı saldırıda teyzesi Necla Kuneralp de öldürülmüş.

Ve bu saldırı, annesini kaybettikten sadece 6 ay sonra meydana gelmiş. Daha 26 yaşındaymış.

“Bir anda ailenin en yaşlısı olarak ben kaldım”, diyor. Ancak onu asıl sarsan, saldırı sonrasında yaşadıkları olmuş.

“O günlerde her diplomat öldürüldüğünde, TRT uzun uzun, teker teker ondan önce öldürülenleri gösteriyordu. Babamı kanlar içinde, parçalanmış bir şekilde belki 15 kere izlemek zorunda kaldım. Ve biz her seferinde olayı yeniden yaşıyorduk” diyor.

“Ben bunu ayıplıyorum açıkçası. Ben mecbur değildim bunu görmeye.”

Bunu siyasi olarak da eleştiriyor. Bu görüntülerin anti-Ermeni propaganda yapmak için kullanıldığını söylüyor.

Sadece medya değil, devlet de çok duyarsız davranmış. “Babamın cenazesi yapıldığında, Ecevit başbakandı. Hiç unutmayacağım. O gün gelip elimi sıktı. “Başın sağolsun” dedi.

Ama “bir an önce bitsin de işimize gücümüze dönelim” havasındaydı. Hiçbir empati gösterilmedi.”

“MÜHİM OLAN NEFRET ETMEMEK”

Ancak tüm yaşadıklarına karşın, kendisini nefretten tamamen arındırmayı başarmış. Dahası, Türkleri ve Ermenileri yakınlaştırmak için o günden beri uğraşıyor. Türk-Ermeni Uzlaşma Komisyonu üyesi olarak, iki halk arasında diyalog kurmaya çalışmış.

Mimar olarak da, Türk ve Ermeni sanatçıları bir araya getirerek empati konulu sergiler düzenlemiş.

Peki babasının ve teyzesinin katillerinden hiç mi nefret etmedi?

“Çok sevdiğiniz yakınlarınızı kaybediyorsunuz. İçinizden o işi yapan kişilerin tabii ki cezalandırılmasını istiyorsunuz. Ama mühim olan, nefret projekte etmemek. Bunu başarmak gerekiyor. Yoksa çok kötü olur dünya tarihi” diyerek şaşırtıyor.

Çözümün ise sivil toplumdan geleceğine inanıyor.

“Siyasi ortamda tıkanıklıklar var. Nefreti azaltmak ve Ermenistan’la mümkün olduğunca yakınlaşmak için, sivil toplum girişimlerinden yanayım. Eğitim, ticaret, sanat ilişkilerinin geliştirilmesi lazım. Sonra bu, siyasete kapı açabilir” diyor.

“ERMENİ SORUNU BİR İNSANLIK MESELESİ”

Ve ekliyor: “Her ne kadar siyasi ve ideolojik yüklemeler getirilirse getirilsin, Ermeni sorunu aslında bir insanlık meselesidir ve de rakamlarla ölçülemez.”

Balcıoğlu Ermeni düşmanı olmadığı gibi, Türkiye’yi de eleştiriyor. “Ya aşırı milliyetçi söylemler benimsendi, ki bunların meseleyle ilgisi olmuyor. Ya da mesele inkâr edildi” diyor.

Özür dilenmesine ise karşı.

Çünkü insanların ne için özür dilediklerini bilmediklerini söylüyor.

Ve ekliyor: “Gerekli olan empatidir. Özür dilemek, günah çıkartmak değil.”

Türkler-Ermeniler ve Türkiye-Ermenistan arasında yakınlaşmadan yana umutlu.

Ancak diyasporadan umudunu kesmiş.

“Bu travma onların kimliklerinin bir parçası hâline dönüşmüş. Kimliklerini korumak için bu travmayı canlı tutuyorlar. Ne yaparsanız yapın bunu çözemezsiniz” diyor.

“NEFRETTEN UZAK DURALIM”

Ancak yine de onlarla da empati kurabiliyor.

Bunu, Türklere karşı yıllarca propagandaya tabi tutulmuş olmalarına, yaşadıkları psikolojik ortama bağlıyor.

Ve sorguluyor: “Siz hiç bir insanın ruhuna işlenmiş nefret duygusuyla yaşamanın ne kadar korkunç bir yük olduğunu kavramaya çalıştınız mı? Ve de sonunda ona acımak durumunda kaldınız mı?”

“Son mesajım” diyor. “Nefretten uzak duralım. Empati kuralım. Birbirimize yakınlaşmaya çalışalım. Acıları paylaşmak önemli.”

Balcıoğlu’nu tanıyınca, insan kimsenin kimseden nefret etmeye hakkı olmadığını anlıyor.

Not: Asala tarafından şehit edilen diplomatlarımızı bu sayfada görebilirsiniz: http://www.mfa.gov.tr/sehit-edilen-diplomatlarimiz-ve-vatandaslarimiz_tr.tr.mfa