Tangodan doğan sıcak bir mekân: KATMER GALATA

Korka korka yazıyorum burayı. Neden mi? Kalitenin değişmesinden korkuyorum. Daha önce başıma gelmedi değil. Birdenbire tanınan ve müşteri akınına uğrayan mekânlar farklı nedenlerden ötürü kalitelerini koruyamıyor. Bazen büyüme ve şubeleşme hevesine kapılıyorlar. Bazen müşteriyi geri çevirmedikleri için mutfak, kapasitesinin üzeri çalışıyor ve iş baştan savma oluyor.

Ama burada kalitenin pek değişeceğini sanmıyorum. Mekân minicik ve daha fazla masa yerleştirmek zor. Sadece kahvaltı ile mantı var ve malzeme kalitesine özen gösterilmiş. Az ama öz. İşletme sahipleri kültürlü ve düzgün.

* * * 

Ankara’dan arkadaş olan iki ortağı, tango bir araya getirmiş. İkisi de tango dansçısı ve zarif insanlar. Yasemin Karatuna Hanım, aslen avukat. Barış Öztekin Bey ise grafik tasarımcısı. Yasemin Hanım evlenmiş ve Galata’ya taşınmış. Birkaç ay sonra da Barış Bey Galata’ya gelmiş. İki arkadaşın birlikte lokanta açma öyküleri ilginç. Barış’ın işten çıkış saatlerinde Yasemin’in hazırladığı yemekleri birlikte yerlermiş ve Barış görünüşü tam bir dansçı olan ince ve zarif arkadaşının mutfak hünerlerini o zaman keşfetmiş. İşte o sıralarda Yasemin de yaşamının sonuna kadar avukatlık yapmak istemediğini, kendi deyişiyle “hayatının sonuna kadar dert satın alarak geçinmek istemediğini” düşünmeye başlamış. Peki ne yapmalı? Sonunda profesyonel bir şef değil. Kayseri’de yaşayan ailesine, şakayla karışık, “Bir kahvaltıcı açayım bari” dediğinde ailesinin yanıtı “Aç tabii, biz de sana buradan bağımızın, tarlalarımızın ürünlerini göndeririz” olmuş.

Minicik bir dükkân kiralamışlar Galata’da. Dekorasyon da o kadar sıcak ve cici ki. İnce bir zevk. “Kimin eseri?” diye sordum. Yasemin’in cevabı “İçeride gördüğünüz her şeyi kendimiz yaptık. Barış sanatçı kişiliği, yeteneği ve maharetli elleriyle benim ‘Dükkâna alalım mı?’ dediğim ne varsa kendisi yaptı. Bu yüzden az para çok emek harcadık”.

Hem Yasemin hem Barış, küçük şehir kökenli kozmopolit büyük kent insanları. Büyürken bol bol katmer yemişler. Galata’da yaşıyorlar. Dükkânın adı bu yüzden Katmer ve Galata’yı birleştiriyor.

Tabii ki katmer var kahvaltı yanında. Ama bayağı iyi ve taze bir ekşi mayalı ekmek de var. Her sabah sıcacık geliyor. Kaynağı, Nino Bakery.
Kahvaltılarında hoşuma giden, serpme ve hazır gıda olmaması. Çok az da değil ama. Organik gibi kullanıla kullanıla cıcığı çıkmış bir deyim kullanmıyorlar. Olabildiği kadar doğal diyelim. Bazıları olağanüstü. Örneğin kendi bağ ve bahçelerinin ürünlerinden hazırlanan pekmez ve reçeller. Teyze tarifi olan ve benim Meksika salsa’sına benzettiğim acı tarator. Grubumuzdaki ‘Asyalı güzel’i çok heyecanlandıran Arjantin’in geleneksel tatlısı süt karameli. Mahmut Şevket Paşa Köyü’nden manda kaymağı (yayık ayranı da buradan ama tatmadım). Bunların dışında eski kaşar güzel, Ezine beyaz gerçek Ezine, Karaman’ın Divle Obruk Tulum ise benim favorim. Zeytinler ve zeytinyağı gayet iyi. Siirt Karakovan balı çok iyi.

* * * 

Silivri’den gelen köy yumurtası ve Kayseri’nin sucuk ve pastırmasını tatmadım. Çünkü dolmalar ve mantıya yer kalsın istedim. Soğan ve yaprak dolmalarını denedim. Gerçekten iyi ve zeytinyağlı dolmalar. Dolmaları gene tangodan arkadaşları Zeki Bey hazırlıyormuş. Mantı da ‘anne mantısı’. Lokanta mantıları genelde endüstriyel oluyor. Burada ev mantısı gibi, ince açılmış, bol etli ve yoğurdu iyi, domates salçası harika. Sordum işin sırrını. Mantılar Kayseri’den Yasemin’in ailesi ve komşular tarafından doldurulup gönderiliyor. Domates salçasını da Yasemin’in annesi yapıyor. Yoğurt süzme. Oranlar dengeli. Mantıyı hafifletmek için yanında üzüm, kavun ya da ezme turşu gibi yan ürünlerle servis ediyorlar. Vejetaryenler için patatesli mantı da var ama denemedim. Daha iyi. İkinci ziyaret için bahanem olur.

Değerlendirirken çok yeni bir mekân olduğu için tutucu davranıyorum.