İstikşafi maçlar

Bormio'da gazeteci kardeşlerim çanak tutmuş, Ergin kâseleri nabza göre hazırladığı şerbetlerle doldurmuş. Bogdan Tanyevic'i hiç aratmayan, mazeret kılıfları dolu laflar.

Tevil yoluna gittiğinden söyledikleri bir hayli abuk sabuk olmuş; önceliği her zaman hedef turnuva imiş ama bu sefer genç, tecrübesiz ve yan yana hiç oynamamışlardan oluşan gelecek 10 yılın takımını kurmuş! Enes ile hiç tanışmamış ama takıma gelmesi için çok uğraşmış. Berlin'de saha avantajı Almanlar'da değil gurbetçilerden dolayı bizdeymiş. Tıpkı Tanyevic gibi hazırlık maçlarını kazanmak için oynamazmış.

Malum o da 'yenilgilerden ders alır' ama tüm bu istikşafı döneme rağmen, 'kaybetmeyi kanıksamış takımla' hedef turnuvada sınıfta kalırdı.

Eksiklerimiz varmış. Favori değilmişiz. Takımda hiç yıldız oyuncu yokmuş fakat turnuvalarda yıldızlar değil iyi takımlar şampiyon olurmuş.

Ligi lejyoner yabancıların istilasındaki bir ülkenin yıldız oyuncusu olmaması çok normal. Üzücü ama gerçek su ki, takım kimyasını çözücü yıldız gerçekten yok. Her biri 20 dakikalık, tek haneli sayı oyuncuları.

İstisnasız hangisini bu seviyede bir maçta 40 dakika boş bıraksan 30 sayı atamaz. Koçumuz da, ligimiz vasatında 8'er ay beraber çalıştığı Beşiktaş ve Galatasaray gibi takımlarla 'Yoksulluğun Efendisi' olur ama bu tarz 'fakirlik edebiyatı' milli takımlar seviyesinde sökmez.

Ataman, Dixon'a bel bağlamış ki tamamen yanlış. Taş yerinde ağırdır. Dixon 'koyunun olmadığı bir ligin vasat bir Abdurrahman Çelebi guard'ıdır.

Milli Takım'ın saha lideri filan olamaz. Sırasıyla oynayacağımız İtalya, İspanya, Almanya ve Sırbistan maçlarının hepsi tamam mı devam mı niteliğinde final maçı. Kaybetme lüksün yok.