Demiri yün edemedik!

Avrupa’nın ilk sekizinde yine yokuz. Hayır, ’onurlu mağlubiyet’, ‘buraya kadarmış elimizden geleni yaptık’ edebiyatını katiyen kabul etmem. Elimizden gelebilecek bu değil bizim. Kolumuzu kanadımızı Turgay Demirel kırdı. Biz basketbolu çok seven bir ülkeyiz. Bayrağımız tepede olsun isteriz. Bu spora maddi manevi yatırımımız büyüktür. 25 senedir kendisi, keyfi ve kâhyasından başkasını tanımayan, şehitlerimize saygı duruşu yaptırmaktan aciz Turgay Bey, ulusal servetimiz Milli Takım’ı bir kere daha harcadı. İki NBA yıldızımızdan yoksun, neyi neden niçin yaptığı belirsiz, ’garip şekilde seçilip parkeye saçılmış’ takımla tombala oynatan koçumuz kadar, ona güzellemeler yapan medyamızın da bu mahcubiyette payı büyük.

REZALETİN FRANSIZCASI

Horozları; ’Tony Parker, Nanda De Colo, Batum, Diaw, Gobert’i 2 bin 8000 taraftarı önünde baştan öttürmedik. Önde geçtiğimiz ilk çeyrekten sonra, atan ama oyun kurucuda bermutat aksayan Dixon’ın top kayıplarıyla toparlanma imkânı bulan Fransızlar peş peşe sayılarla, 14-0’lık seriyi bizim 9 top kaybımızdan bularak momentumu ele geçirip gittiler odaya. Arkası Tony Parker’ın devreye girmesiyle çorap söküğü gibi geldi. Ersan ve Dixon’dan başka sayı katkısı alamadık. Son çeyreğe 19 sayı geride girerek havluyu attık. Son 10 dk. onlar görsel güzelliklerle dolu basketbol oynarken biz Avrupa’nın en büyük salonunda küçük düştük, sıradanlaştık maalesef. Turnuva boyu fedakârca elinden geleni yapan oyuncular dışında bu ‘üzücü beceriksizliğin’ içinde yer alan herkes ’pardon’ deme erdemini göstermeli. Siz basketbola çöreklendikçe Avrupa ile aramızdaki makas da açılıyor...