Sow, sağ, tekrar Sow!..

İsmini hatırlamadığım çok deneyimli bir futbolcu solda topla buluşmuş ama karşı karşıyayken öyle bir vuruş yapmıştı ki meşin yuvarlak sağ taraftan tacı boylamıştı. Yine ismini hatırlayamadığım bir yorumcu da, “Tamam da kardeşim bu topa böyle de vurulmaz ki bunu atamazsan neyi atacaksın” demişti. Programın daimi konuklarından Can Bartu, birden o golcüye ‘sahip çıkmış’ ve eski futbolculardaki o klasik özgüvenle, “Kardeşim sen top oynadın mı? Oynamadın. Bilemezsin, bazen böyle fırsatları da kaçırırsın” demiş ve ardından kendine özgü anılarından birini aktarmıştı: “İtalya’dayken özel bir maçta oynuyoruz. Sağdan bir orta geldi. Ortayı yapan da şimdiki Maldini’nin babası Cesare Maldini. Öyle kötü vurdum ki top tekrar aynı yere gitti. Hemen bağırdım, ‘Cesare, ne biçim orta yapıyorsun, al şunu da yeniden bi ortala...”
Futbol bizde hep aynı hikayeleri üretiyor. Henüz sekizinci hafta ve şampiyonluk için son üç sezonda olduğu gibi Fenerbahçe ve Galatasaray çekişecekmiş, Beşiktaş da belki aradan sıyrılacakmış gibi görünüyor. Fark etmez, bu üçlü her daim olduğu üzere ligi domine edecek ve yarışın bir aşamasında tökezleyen, nefesi tükenen sahneden çekilecek ve ‘Üç İstanbullu’dan biri ipi göğüsleyecek. Hal böyle olunca hikayeyi ilginç kılan ara notlara ihtiyaç duyuyoruz. Bu hafta Erciyesspor deplasmanında Sow’un attığı gol bana yukarıda naklettiğim Can Bartu anısını hatırlattı. Senegalli golcü kuşkusuz pasını bilinçli vermişti, sola yakın bir yerden sağ kanattaki Mehmet Topuz’a enfes bir top çıkardı, Topuz’un ortasında tekrar meşin yuvarlakla buluştu ve kafayla takımını 1-0 öne geçirdi. Pozisyonun kısa özeti de: Sow, sağ, tekrar Sow’du sanki...

VAKURLUK GÖSTERİLERİ

Haftanın ilginç ayrıntılarından biri de salı gecesi Hollanda Milli Takım formasıyla 70 milyonu ağlatan Wesley Snejider’ın cumartesi gecesi yaklaşık 25 milyon (bu rakamlara pek güvenilmez ama) Galatasaraylı’yı sevindirmesiydi. Hollandalı orta saha, Türkiye maçında Kuyt’ın pasıyla Volkan’ın koruduğu ağları sarstığında sevinç gösterisinde bulunmadı. Bugüne kadar bu türden ‘vakurluğu’ ben milli maçlarda Mesut Özil’in 1-3’lük maçta TT Arena’da Türkiye’ye attığı gol sonrası görmüştüm. Yıllar önce de İlhan Mansız’ın İnönü’de Ankaragücü formasıyla çıktığı maçta, soğuk ve yağmurlu bir gecede gol atmasına rağmen başını öne eğip sevinç gösterisine soyunmadan santraya giderken rastlamıştım. O sırada Beşiktaş tribünleri eski sevdalılarını alkışlıyordu. Geçen sezon da Burak Yılmaz, Galatasaray formasıyla Trabzonspor ağlarını havalandırdıktan sonra benzer bir vakurluğa soyunmuştu. Bu hikayelerin kuşkusuz en dikkat çekeni Gabriel Batistuta’nınkidir. Bu unutulmaz forvet, 1991-2000 yılları arasında formasını giydiği Fiorentina’dan ayrılıp Roma’ya geçer ve Ekim 2000’de oynanan maçta Terim’in çalıştırdığı eski takımına karşı bir gol atar. Başta Totti olmak üzere tüm takım arkadaşları etrafında gol sevincini kutlarlarken topluluk bir süre sonra dağılır ve biz görürüz ki Arjantinli yıldız, Fiorentina ağlarını sarsmanın tuhaf ruh durumu içinde gözyaşlarına boğulmuştur.

VELİSİNİ GETİRSE NE OLACAK?

‘Güzel oyun’nun bu yakasındaki hal-i pürmelâli üzerine son dönemin en ilginç haberlerinden birine ‘yerelfutbol.net’ sitesinde rastladım. Aktarıyorum: “İstanbul U17 Ligi 30. Grup’ta Kozyatağı İdman Yurdu-1453 Maltepespor maçında veliler sahaya inerek önce futbolculara sonra birbirlerine saldırdı. İçerenköy Stadı’ndaki karşılaşmada olayların fitili, Kozyatağı’nın 5 numaralı futbolcusunun rakip takımdan bir oyuncuya yumruk atmasıyla başladı. Futbolcu, bu hareketi nedeniyle kırmızı kart görse de olaya tepki gösteren 1453 Maltepe’de futbolcu velileri sahaya inerek Kozyatağı futbolcularına saldırdı. Kozyatağı takımı velileri de sahaya inince ortalık karıştı. Olaylarda kadın velilere de vurulduğu görülürken kavga güçlükle ayrıldı. Karşılaşma emniyet takviyesinin ardından devam ederken 1-1 sona erdi.” Okul hayatından biliriz: Kötü performansı olan öğrenciye öğretmeni “Velini getir, konuşacağız” der ya, bu velilerle ne diye konuşucaksınız!..