Kimse kusura bakmasın

Yoksa kitle partisi dediğin nedir; en beceriksizi bile birkaç senede seçmene göre ayarlar kendini.
Ama seçmen değişmiyorsa, yapacak bir şey yok.�
Bugün CHP seçmeninin hepsinin olmasa da bir kısmının hali Amerikan İç Savaşı sonrasındaki güneylileri hatırlatıyor. Biraz da Mandela iktidara geldikten sonraki Boer’ları.
Küskün, kızgın, diğerlerinden üstün olduğuna ama kıymetinin bilinmediğine inanan... Hâlâ “gün gelir hesap döner!” falan diyen.
Türbanlılara, Kürtlere, Ermenilere temas etmeden, kendi köşesinde bir mucize bekleyen.
O köşede kendinden başka kimsenin okumadığı yazarları ve gazeteleri okuyan. Gerisini merak etmeyen. Bu yüzden de her gün biraz daha marjinalleşen.
Uyarmaya çalışana tepki gösteren. Uyardığına-uyaracağına pişman eden. En sonunda “ne halin varsa gör canım kardeşim” dedirten hüzünlü bir kitle.
Şimdi CHP ne yapsın? Bu kadar seçmeni gözden çıkaracak hali yok. Bu da partinin ayaklarının yere basmasını engelliyor.
Yoksa her yerde olduğu gibi, akıllı-fikirli kişiler CHP’de de var. Bu işlerin böyle olmayacağını herhalde görüyorlardır.
Ayrımı dindar-laik arasında sandıkça iktidarın oyununa geldiklerini görmüşlerdir mesela.
Şu hayattaki tek ayrımın zengin-gariban ayrımı olduğuna, diğer bütün ayrımların bunu unutturmak için icat edildiğine uyanmışlardır.
Haliyle, “Conservative” bir iktidarı sarsacak yegâne alternatifin “Labour” olduğunu biliyorlardır.
AKP nasıl türbanlı-türbansız demeden zengine kucak açıyorsa, CHP’nin de türbanlı-türbansız demeden garibana kucak açması gerektiğini...
Mustafa Kemal’in zaten böyle şeyleri gördüğü için destan yazdığını anlamışlardır.
En azından, öyle olması gerekir. Sonuçta “sosyal demokrat” ya da “ulusal solcu” değil mi bu arkadaşlar?
Olmadı mektepten kardeşim Mehmet Karlı alır hepsini karşısına, bir güzel anlatır. Malum, ikna kabiliyeti yüksek kendisinin.
Sonuçta aklın yolunda buluşulur. “Laiklik elden gidiyor!” kapanında kaybedilen yılların telafisine bakılır.
Ama sorun şu ki; pek çok CHP seçmeni hazır değil bu gerçeklere. Yakın gelecekte olacağı da yok.
CHP’de başörtülü bir tekstil işçisi görmektense sonsuza kadar muhalefette kalmayı tercih edecek ne çok seçmen vardır, şaşarsınız.
Onlar, Amerikan İç Savaşı sonrasının güneyli toprak ağaları gibi, kabuklarında yaşamak istiyorlar: Mucize bekleyerek.
Mustafa Kemal’in de gökten zembille inmiş bir mucize olduğunu sanarak.
Biz de tutmuş CHP’yi eleştiriyoruz, iktidara gelemiyor diye. Kimse kusura bakmasın ama yaptığımız boş bir iş.
Ne demişler, dost acı söyler.

tatlı  Sözlük

Bu yazı: CHP Gençlik Kolları’na ithaf edilmiştir.