Minikler önyargıları yıkıyor

Minik Sporcular projesi, özel eğitim gereksinimi olan çocukları sporla hayata dahil etmeyi sürdürüyor. Geçtiğimiz yıl 13 farklı şehirde 2-7 yaş aralığındaki özel sporcuların zihinsel, bedensel ve sosyal gelişimlerini özel eğitim programıyla destekleyen Minik Sporcular projesi, 220 özel ve partner sporcunun yaşamına dokunarak toplumda bir arada yer alabilme becerilerinin de geliştirilmesini hedefliyor.
Üçüncü yılını tamamlayan proje, gönüllü partner gençlerle birlikte sunduğu oyun odaklı eğitim programıyla özel çocukların fiziksel, sosyal ve bilişsel gelişimine destek oldu. Bu yıl farklı illerdeki 10’u üniversite ve 6’sı özel eğitim anaokulu olmak üzere 16 kurumda hayata geçirilen proje, önyargıların küçük yaşta ortadan kaldırılmasına destek oluyor.
Özel Olimpiyatlar Türkiye’nin 35 yıldır özel çocukları sosyal hayatın içine çekebilmek ve yaşıtlarıyla kaynaşmalarını sağlamak için çalıştığını söyleyen Özel Olimpiyatlar Türkiye Onursal Başkanı Dilek Sabancı, şöyle diyor: “177 ülkede 225 kuruluşla faaliyet gösteren, yaklaşık 5 milyon kişiye ulaşan Special Olympics’in bir parçasıyız. Sadece 2017 yılında 17 bin kişinin yaşamına dokunduk. 2017 yılında gerçekleştirdiğimiz eğitim programıyla 200’den fazla özel ve partner sporcunun ailelerinden aldığımız dönüşler bunu kanıtlar nitelikte. Aileler proje sayesinde özel sporcularımızın diğer çocuklarla arkadaşlık kurma durumunun yüzde 22, birlikte spor yapmalarının ise yüzde 49 arttığını söylüyor. Bu bizim için çok değerli. Çünkü Özel Olimpiyatlar Türkiye’nin ruhunda spor var, eğlenerek öğrenme var.”
Pilot yılının ardından 2016-2017 eğitim ve öğretim yılında 7 üniversite ve 7 anaokulunda uygulanan Minik Sporcular Projesi’nin değerlendirme sonuçları, projenin hem özel hem de partner çocukların sosyal gelişimine önemli katkı sağladığını ortaya koyuyor. Projeye dahil olan özel çocukların velilerinin verdiği yanıtlara göre Minik Sporcular sayesinde;
- Özel sporcuların engeli olmayan bir arkadaşı olma durumu ön teste göre yüzde 29 arttı.
- Özel sporcuların engeli olmayan çocuklarla bir araya geldiği sosyal ortamlar yüzde 20 artış gösterdi.
- Özel sporcuların diğer çocuklar ile arkadaşlık kurma durumu yüzde 22.6, diğer çocuklar ile spor yapma durumu ise yüzde 49.2 arttı.
- Özel sporcuların diğer çocuklarla gezme durumu yüzde 7.4, kültürel aktivitelere gitme durumu yüzde 16.8 artış gösterdi.
- Özel sporcuların diğer çocuklar ile şarkı söyleyebilme durumu yüzde 16.5, oyun oynama durumu yüzde 20.2 artış gösterdi.
Özel çocukların velileri projeyle ilgili şu açıklamalarda bulundular:
“Yüzüme bakmayan, göz teması kuramayan, asla sarılamadığım ve benimle konuşmayan bir çocuktu. Şimdi her gece gelip yanağımdan öpüyor. Çok büyük bir şey kazandık.”
“Kızımın ifade becerisi çok zayıf; okuldan geldiğinde bana çizerek anlatmaya çalışıyor. Benimle iletişim kuruyor artık.”

GARİPSEYEN ÇOCUKLAR DEĞİL BİZLERİZ

Projeye dahil olan partner sporcuların velileri üzerinde yapılan çalışma sonuçlarına göre en yüksek artış partner sporcuların özel sporcular ile arkadaşlık kurma ve spor yapma durumunda gözlemlendi. Velilerin verdiği yanıtlara göre...
- Partner sporcu velilerinin zihinsel engelli herhangi bir çocuğu tanıma durumu ön teste göre yüzde 12.8 arttı.
- Zihinsel engelliler ile partner sporcuların arkadaşlık kurma durumu, ön teste göre yüzde 35.6 arttı.
- Partner sporcuların zihinsel engelliler ile spor yapma durumu ön teste göre yüzde 41.9 arttı.
- Zihinsel engelliler ile partner sporcuların birlikte gezip bir yerlere gitme durumunda ön teste göre yüzde 24 artış görüldü.
- Partner sporcuların zihinsel engelliler ile birlikte şarkı söyleme durumu yüzde 32.7 artış gösterdi.
- Partner sporcuların zihinsel engelliler ile birlikte oyun oynama durumu yüzde 28.4 arttı.
Yapılan derinlemesine görüşmeler sonucunda partner sporcu velileri, projenin partner sporculara sağladığı en büyük yararın, kendisinden daha farklı davranışlara sahip olan yaşıtlarının “kendilerinden farklı olmadıklarını” öğrenmek olduğunu belirtti. Velilerinin gözünden bakıldığında, partner sporcu olan çocuklar özel sporcuları “kendisi gibi” şeklinde ifade ediyor. Herhangi bir engeli olan çocuğu yadırgamıyor. Bu çocuklara karşı, yetişkinlere oranla çok daha doğal davranabiliyor.
Bir partner sporcu velisi şöyle diyor: “Çocuk dünyasında farklılıklar korkulan ya da garipsenen şeyler değil. Çok doğal çok kabulleniciler. Çekinen, garipseyen biz yetişkinleriz.”