Çocuğunuzla cinsel tacizi konuşmanız için 10 neden

Maalesef nerede yaşarsanız yaşayın veya sosyoekonomik durumunuz ne olursa olsun bu kabus tüm dünyada hemen hemen aynı oranda yaşanıyor.
Ebeveynler ve eğitimciler vakit ayırıp çocuklarla konuşmadıkça, bu konular tabu olarak kalıyor, taciz önlenemiyor.
Cinsel taciz konularını çocuğunuzla konuşmalısınız.
Çünkü...
1) Dünyada her 4 kız çocuğundan 1’i, her 6 erkek çocuğundan 1’i, 16 yaşından önce cinsel tacize uğramakta.
2) Siyah, beyaz, zengin, fakir, din fark etmiyor, bu acı tablo değişmiyor.
3) Hatta tacizin yüzde 93’ü aile veya ailenin tanıdığı biri tarafından gerçekleşiyor.
4) Çok küçük yaşlarda bile yaşanabildiği için, çocuğa 3 yaşlarından itibaren özel bölgelerin sadece kendisine ait olduğunu anlatmaya başlayabilirsiniz.
5) Çocu-ğunuzu korkutmanıza gerek yok... Nasıl ki “Yolda karşıdan karşıya geçerken arabalara dikkat etmezsek araba çarpar” diyorsanız, bu da öyle bir uyarı olmalı.
6) Cinsel tacizi bir ebeveyn olarak anlamanız neredeyse imkansızdır, bunun için tabu olmaktan çıkmalıdır.
7) Çocuk çoğu zaman kendisini suçlu hissettiğinden, kendiliğinden anlatmayacaktır.
8) Hatta bu durum illa her zaman yetişkin tarafından değil bir başka çocuk tarafından da yaşatılabilmektedir.
9) Çocuğun aklına bunları konuşarak yeni fikirler sokmaz mıyız diye korkmayın, konuşmak her zaman iyidir.
10) “Benim çocuğumun başına asla böyle bir şey gelmez” diye düşünmeyin. “Tamam ikna oldum, konuşmaya karar verdim” diyorsanız, dinlemeye de hazır olmalısınız.
Çünkü bu sadece tek seferlik bilgilendirme toplantısı gibi bir şey değildir.
Bu konuşma ile çocuğunuz kendi bedeninin patronu olduğunu anlamaya başlamalı, kendisi istemediği takdirde kimse tarafından da sarılıp öpülemeyeceğini, yani yetişkinlere “hayır” diyebileceğini anlamalıdır. Bu kişi yakını olsa bile!
Çocuğun sizden alması gereken 3 mesaj var:
◊ Bedeninde, normalde mayonun altında kalan bölgeler özeldir, sana aittir. Ne sen başkasının bu bölgelerine dokunabilirsin ne de başkası sana...
◊ Sır iyi bir şey değildir.
Anlatmak istersen ya annene babana ya da konuşurken kendini iyi hissettiğin birine gidip anlatabilirsin: Mesela öğretmenine!
◊ Her zaman kendinle ilgili her şeyi anlatabilirsin; suçlu olduğunu düşünsen bile!

Yetişkinin vermesi gereken reaksiyon

1) Koruma... Kendi imkanlarınız dahilinde çocuğa koruma sağlamak. “Bir daha böyle bir şeyin yaşanmaması için elimden geleni yapacağım” mesajını çocuğa verebilmek, çocuk için rahatlatıcı bir mesaj olacaktır.
2) Güçlendirmek... Çocuğun bunu size anlatarak çok doğru bir şey yaptığını bilmesi gerekir. Durumu anlatması ile kendisiyle gurur duyduğunuzu anlaması ve her zaman konu ne kadar zor olursa olsun sizinle konuşabileceğini idrak etmesi önemlidir.
3) Onaylamak... Her ne yaşandıysa, çocuk şunu bilmeli (bunu sesli de söyleyebilirsiniz); böyle bir durum kesinlikle yaşanmamalıydı ve bu onun suçu değil.
4) Olayı size anlattığında, çocuk bu durumun sizde nasıl bir etki yarattığını anında görecektir. O sebeple tepkilerinize dikkat etmeniz gerekir. Korktunuz mu; öfkelendiniz mi örneğin... Doğrusu ne hissettiğinizi de dikkatlice dillendirebilirsiniz. Çocuk bu durumu size anlattığı için kendini suçlu hissetmemelidir.
5) Varlığınızı hissettirin, sürekli dinlemeye müsait olduğunuz mesajını verin ona...
Çünkü çocuklar çoğu zaman yetişkinlerin nabzını yoklamak, gelecek olan tepkiyi ölçmek için olanların az bir kısmını anlatırlar.
Bunlara hazırlıklı olun, aksi halde çocuk kendini size karşı kapatır ve hiçbir şey anlatmaz.