Tarihi bir maç

Aslında maçın ilk 45 dakikasına baktığımızda 3-0’lık skorla 1. devreyi önde bitiren Milan’ın maçı kazanmış olduğuna kesinlikle stattaki tüm seyirci inanmıştı. Çünkü Liverpool görülmemiş şekilde ürkek ve kendi sahasına kapanan bir oyun oynayarak, adeta Milan’a ‘Gel benim kaleme gol at’ dedi. Tabii Milan da bu fırsatı kaçırmadı. Önce Maldini’nin 1. dakika dolmadan attığı ilk golden sonra Crespo’nun 2 golü Liverpool seyircisini susturdu. Milan oyun boyunca arzulu ve istekli oynayarak, hücumda çoğalarak, defanstan adam kaçırarak ilk yarı skorunu hakeden bir futbol oynadı.

Ya ikinci yarı

Evet, evet... Ya ikinci yarı... Müthiş bir Liverpool seyrettik. 13 dakikada atılan 3 gol. Bütün hatlarıyla İngilizler, adeta Milan kalesini abluka altına aldılar. Sağdan, soldan, ortadan dalga dalga İtalyan takımının üstüne gittiler. Önce kaptan Gerrard golü attı. Biz kendi kendimize ‘Hadi canım, Milan bu maçı alır’ diyorduk. Liverpool 2 dakika sonra ikinci golü atınca stattaki ve televizyon başındaki seyirciler herhalde yerlerinde biraz kıpırdadılar. Ve sonra 61’de Nihat’ın eski takım arkadaşı Alonso’nun golü skoru eşitledi. İnanılacak bir olay değil. Liverpool ikinci yarıda uyandı, gücünü kullandı ve skoru 3-3’e getirdi. Tabii burada Milan’ın lig yorgunluğunu açık seçik hissediyorduk. Hatta İtalya Başbakanı Berlusconi bile Başbakanımız Recep Tayyip Erdoğan ile görüşürken ‘Bizim takım yorgun. Bu maçı kazanamaz’ şeklinde endişelerini belirtiyordu.

Ne mutlu bize

Berlusconi’nin aklına gelen, penaltı atışlarında başına geldi. İtalyanlar inanılmaz şekilde kötü penaltı attılar. İngilizler ise gene inanılmaz şekilde iyi penaltı attılar. Sonucu işte bu penaltılar tayin etti. Ve Milan böyle bir finali kaybederken, Liverpool da yıllar sonra yeniden Şampiyonlar Ligi Kupası ile buluştu. Biz de ülke olarak onurumuzla, gururumuzla ve çalışmalarımızla muhteşem bir finali dünyada 2 milyardan fazla insanın üstünde futbol meraklısına izlettik. Ne mutlu bize.