Biz de kör olduk

Birgün sorarlar Can Baba’ya. “Neden hep baba?”, “Çünkü daha annemi yazacak kadar şair olamadım..”Elbette ki ne anadan, ne de babadan geçeriz. Turgut Uyar gibi: “(...) /Anne de baba da parça parça bir geyik yavrusudur/babalar hep Perşembe, Anneler hep Cuma olur”. Umut Bulut babasını teröre kurban verince o her zaman arkamızda dağ gibi duran adamlar geldi belleğimize.. Babalar.. 

ANADOLU KOKAN ADAM
Sevgili Umut Bulut..
Babanın terk-i diyarı hepimizin yüreğine dert oldu.. Seni büyük emeklerle bugüne getirdiği nasıl da belli oluyordu yüzünün tüm kıvrımlarında.. Biz bu acı ölümle çilelerle geçen, beli bükük, derdi büyük bir babanın oğlu olduğunu öğrendik.. Ne yazık ki tüm Türkiye bunu babanı bu dünyadan uğurlarken farketti.. Tepeden tırnağa Anadolu kokan babanın şu fotoğraf çok şeyi anlatmaya yetiyor zaten..

Sevgili Umut.,
Acın büyük.. Kederine ne kadar ortak olsak da ateş düştüğü yeri yakıyor işte.. Cenazedeki göz yaşlarını babanın naçar ve çelebi görüntüsüyle yan yana getirdiğimde yüreğim Ahmet Erhan’ın babasının ölümü üzerine yazdığı şu ağıta gitti.

“(..) İşte bir minder daha koydum yanıma/henüz sıcak/sanki yeni kalkmışsın üstünden/Terliklerin şuracıkta, getireyim/Çayı da ocağa koyarım istersen...”

O BABA DA, PEKİ BİZ NEYİZ?
Daha önceki yazılarımda da vurguladım.. Baba başka bir koku başka bir algıdır.. Baba yokluk içinde yaşarken oğluna döner ısmarladıktan sonra karşıda bir duvar dibine çömelip poğaça ile karnını doyurandır.. Ağzında dökülmüş dişleri için ayırdığı parayla oğlu istiyor diye gidip ona bisiklet alandır.. Kızını evlendirirken veda anında gelinliği içindeki kızının karşısında hüngür hüngür ağlayıp oradaki herkesi kaskatı kesen adamdır.

Baba böyledir de peki biz nasılız?

Söz buraya kadar gelmişken bazı yanlışları da haykırmak gerekiyor.. Hani sen bazı golleri kaçırdığında yeri göğü inletip sana dünyayı dar eden taraftarlar var ya...

UMUT'UN BABASI SİZİ AFFETMEDEN GİTTİ
SÖZÜ elbette ki onlara getireceğim..

Evet.. Sizler..

Siz hiç bir zaman Umut Bulut’un bir babası olduğunu düşünmediniz değil mi?

Siz ki o ağza alınmayacak küfürleri ederken o babanın televizyon başında ya da tribünde aranızda olduğunu da hiç düşünmediniz.. Umut’un babasını terör yok etti.. Ama o babayı o anlarda siz de öldürdünüz işte.. O baba ki maç sonrasında kimbilir korkudan duvarlara sürtünerek aranızdan ayrılıyordu, stadı öyle terk ediyordu.. Sizin şimdi döktüğünüz gözyaşlarının, sosyal medyadaki paylaşımların hiç bir kıymeti yoktur, bilesiniz..

HER ŞEY 3-5 PUAN YA DA ŞAMPİYONLUK MU?
Sadece Umut’a değil yeri geldiği zaman her futbolcuya dalıyorsunuz.. Onların bir ailesi çoluğu çocuğu olduğunu hiç düşünmeden.. Her şey 3-5 puan ya da bir şampiyonluk için öyle mi? Bir anneyi, babayı evladının kaçırdığı bir golden sonra duygusal komaya sokmaya hangimizin hakkı var acaba?

Bilin ki Umut’un babası Kemal Bulut size hakkını helal etmeden gitmiştir bu dünyadan.. Çünkü siz O babaya uykusuz çok gece yaşattınız..

Sevgili Umut..
Cemal Süreya der ki.. “Sizin hiç babanız öldü mü?/Benim bir kere öldü kör oldum..”

Biz de kör olduk..