Ona kitap okutmayın

Genel Yayın Yönetmeni Ertuğrul Özkök şehre geldi.

Uçak yolculuğu ne kadar uzarsa, ne kadar fazla saat farkı oluşursa o, o kadar fazla dinlenmiş oluyor.

Dolayısıyla uçaktan indiğinde son derece neşeliydi, yorgunluğunu atmıştı ve de heyecanlıydı.

Heyecanı New York-Washington arasında okuduğu gazete ve dergilerdeki haberlerden kaynaklanıyordu.

Daha merhaba demeden, bazı haberleri bana anlattı, bunları neden atladığımı sordu ve hemen gazeteyi arayıp bunları haber yapmamı istedi.

Bunları haber yapmadan önce benim de bir kez gazeteyi okumamın daha doğru olup olmayacağını sordum.

Bu meseleyi biraz kafasında tarttıktan sonra, Amerikan topraklarında olmamızdan dolayı olsa gerek, ‘‘Haklısın ilk önce oku, sonra yaz’’ dedi.

Ve bavulların gelmesini beklemeden kafeteryaya gidip kahve ısmarladı ve gazeteleri benim önüme koydu.

Haber yazmak için eve gitmenin daha doğru olup olmayacağını sordum, ‘‘Ama o zaman haberi atlama riski var’’ dedi.

Ben de ona Türkiye'de ve belki de dünyada tek bir gazetecinin bile o anda bu haberlerle ilgilenmediğini, Avrupa'daki gazetecilerin neredeyse tamamının o andaki saat farkı da dikkate alındığında kitle halinde sızmak üzere olduklarını, Amerika'daki gazetecilerin saat 17.00'den sonra ancak Amerika yeni bir savaşa girdiği takdirde haber yazdırmayı düşünebileceklerini, hatta o durumda bile ortada haber yazdıracak fazla muhabir bulunamaması olasılığının büyük olduğunu, çünkü saat 17.00 ile 19.00 arasında Amerika'daki neredeyse tüm muhabirlerin evdekilere işe gidiyorum diyerek evlilik dışı ilişki kurmak üzere ortadan kaybolduklarını, tüm bunlar olmasaydı bile bir Türk gazetecinin Türkiye'de saat sabaha karşı 3.00'e yaklaşırken kolesterolü düşüreceği ihtimali olduğu iddia edilen yeni bir ilaç belki piyasaya çıkacak diye yazı işleri müdürlerini evlerinden aradığı takdirde, onların muhabirin bütün sülalesine dümdüz gideceklerini, bütün bu anlattıklarımdan sonra haberlerin hálá daha yapılmasında ısrarlı ise memlekete ilk telefonu kendisinin açması gerekeceğini, beni orada kesse bunu ilk yapacak kişinin katiyen ben olmayacağımı, bütün bunlara ilave olarak da hava limanı tarihinde yaşanmış en absürd bir tartışmayı artık sona erdirerek eve gitmemiz gerektiğini söyledim.

Çok az düşündükten sonra ilk telefonu o saatte açmayı o da göze alamadı ve biz de oldukça büyük bir sosyal krizin eşiğinden son anda dönmüş olduk.

***

Demek istediğim şu ki Hürriyet Gazetesi'ndeki arkadaşlar eğer huzur içinde yaşam sürdürmek istiyorlarsa Genel Yayın Yönetmeni'nin bazı şeyleri yapmasına mutlaka engel olmak zorundalar.

Bunlar sırasıyla şöyle:

1- Onun yurtdışına çıkmasını engelleyin. İlla da çıkacaksa en azından ABD'ye gitmesini önleyin. ABD'de saat farkı ve cep telefonuyla bazı yerlerde erişilmemesi nedeniyle boş vakti çok fazla oluyor, boş vakti çok olunca düşünüyor, düşününce Hürriyet aklına geliyor, Hürriyet aklına gelince haber düşünüyor ve ABD'de olduğu için haberi buluyor da üstelik.

2- ABD'ye gitmesini engelleyemezseniz bari orada kitap okumasını, gazete görmesini, dergilere bakmasını bir şekilde engelleyin. Orada Türkiye'deki streslerden uzakta olduğu için ve aniden rahatladığından gördüğü her haber onu aşırı heyecanlandırıyor. Bir keresinde sabah 5.00'te beni uyandırıp, Boeing uçak motorlarıyla ilgili bir şeyleri bana heyecanla anlatmıştı, durum o kadar vahim yani. Bu tür heyecanların muhabirlerde değil de genel yayın yönetmenlerinde olması hem dramatiktir, hem de sonuçları itibarıyla anarşi yaratıcıdır.

Özetle bu yazı dünkü Hürriyet'in sürmanşetinde yer alan ‘‘Kolesterolü sekiz haftada yendim’’ yazısı üzerine yazılmıştır.

Bu sürmanşet bir Ertuğrul Özkök klasiğidir, çünkü kitap onun son ABD gezisinde alınmıştır ve daha da önemlisi bu kitap onun karakteristik bir özelliği haline gelmiş olan kolesterol ile ilgilidir.