Sayı değil insan!

Fotoğraflara bakıyorum.

En zor göreve, yurttaşların güvenliğini temin etmeye adanmış gencecik polislerin hayat hikayelerini okuyorum. Hiçbir şeyden haberi olmadan Beşiktaş stadının yanından geçen masum insanların hayat hikayelerini okumaya çalışıyorum. Şimdi hiçbiri hayatta olmayan onlarca insan... Acımasız terörün son kurbanları.

Çarşı’nın Vefa abisi Vefa Karakurdu iki çocuklu bir baba. Elinde telsiziyle gülüyor.

Üçü de 21 yaşında, hayatlarının baharındaydılar: Mehmet Zengin... Oğuzhan Duyar... Mehmet Devrilmez...

Adanalı Mehmet Atıcı 22 yaşında genç bir polis...

Urfalı Süleyman Sorkut daha 23 yaşında...

Bayburtlu Hamit Şahin de 23 yaşında…

Niğdeli Bora Çelik, 24 yaşında…

Yozgatlı Ahmet Alan da 24 yaşında…

Soner İdil ve Uğur Ürker daha 3 ay evvel başlamışlardı göreve...

Malatyalı Şerefettin Öcal ve hemşehrisi Hamdi Dikmen de birkaç ay evvel İstanbul’da göreve başlamışlardı...

Urfalı Mehmet Taş 6 aylık polisti…

Konyalı Metin Düzgün ve Zonguldaklı Hasan Bilgin de 1,5 yıllık polis memuru…

Malatyalı Okan Doğan da Muşlu Murat Yılmaz da 2 yıllık polis…

Samsunlu polis memuru Mustafa Öztürk 2,5 yıl önce göreve başlamış.

Ali Aksoy ve Hakan Tanrıkulu da 3 yıl evvel polis olmaya karar vermişler.

Gaziantepli Adem Serin 4 yıllık polis.

24 yaşındaki Nazif Emre Horoz’un 6 aylık ikizleri yetim kaldı.

İzmirli Hüseyin Dalkılıç'ın 1,5 aylık kızı yetim kaldı.

Hataylı İlker Ulaş ve Adanalı Ali Oğuz 7 yıl önce göreve başlamışlar.

Kadir Yıldız... Çetin Sarıkaya…Hayatlarını yurttaşların güvenliğine adamış memurlar. Katledildiler…

Ve siviller...

Beşiktaş Kartal Yuvası çalışanı Tunç Uncu…

Sinoplu genç doktor adayı Berkay Akbaş...

Amerikan futboluna merak salan Görkem Yazıcı…

Taksim - Bostancı dolmuş şoförü Velat Demiroğlu, daha 24 yaşındaydı.

İETT şoförü Ahmet Dokuyucu’nun 4 çocuğu yetim kaldı bu katliamda.

Bugün gençlerin eğitimini yazacaktım. Kahretsin!