Aşkın ve yolun romanı

◊ “Bağ” adlı romanınızın birçok vicdanlı kalbe iyi geleceğini düşünüyorum. Kitabın hikâyesini anlatır mısınız?

- Bu kitabı 12 yıl önce yazdım ve yazarken hayatımı sorgulayıp oradan başlayarak bir hikaye yaratmak gibi bir amacım yoktu. Sadece Kemal karakterini oluştururken belli davranışlarını babamdan esinlendim. Annemle yaşadıkları büyük aşkın hikâyesini dinleyerek büyümek, anneme âşık olduğu ilk günden vefat ettiği güne kadar “gülüm” diye seslenmesi ve bu aşkın evinde büyümek beni tabii ki besleyen önemli noktalar. Ama bu hikâyelerin asıl yazım amacı tamamen farklı, yeni, benim bile bilmediğim karakterler, mekanlar yaratmaktı. Benim için yazmanın keyfi burada...

Bugüne kadar yazdığım her hikâyede karakterler beni nereye götürürse oraya gittim. Onların izlerini sürdüm. Bazen yazdıklarıma, olan olaylara ben bile şaşırdım. Hayatımla alakası olmayan tamamen orijinal mekanlar, karakterler yaratmanın keyfi beni bir diğer hikâyeye başlamaya itti ve 12 yılda çocuk masallarımın dışında dört roman yazdım. İlk önce bu hikâyemi okuyucuyla paylaşmak istedim ama diğer hikayelerimin de okuyucuyla buluşması için sabırsızlanıyorum.

◊ Kemal, geçmişinde ciddi bir trajedi yaşamış bir karakter... Bir başka trajedisi olan parti kızı Mila da bu romanda yer alıyor. Kemal ve Mila’yı yazarken nasıl bir yol izlediniz?

- Ana karakter Kemal’den yola çıkarak diğer karakterleri şekillendirdim. Mila, Kemal’in zıttı biri. Hayatta da uyum içerisinde de hep bir zıtlık olduğuna inanırım. Tıpkı ilişkilerdeki zıtlığın eşleri beslediği gibi. Hikâyelerimde karakterler çok net. Kötü karakter için “acaba mı?” diye düşündüğünüz bir nokta yok. Kötüler kötü, iyiler iyi... Kötü karakterlerin masumlaştırılmasına, “bunu yaptı ama aslında o da iyi biri gibi” algı oluşmasına izin verecek, gri karakterler yok bu hikâyede.

KİTABIN NAİF VE MASALSI OLMASI ÖNEMLİYDİ

◊ Kitapta masalsı, klasikleri aratmayan, ölçülü bir aşk var. Öyle mi dersin?

- Evet, bu benim için çok önemliydi. Yıllarca babam, annem, ben ve çocuklarımla kendi kitap kulübümüz vardı. Birbirimize karşıdakinin seveceğini düşündüğümüz kitapları önerip, okuduktan sonra da kitaplar üzerinde sohbetler ederdik. Özellikle liseye giden kızımla, annemin aynı kitabı okuyup beğenmeleri çok keyifli oluyordu benim için. Ben yazdığım bu kitabın da ailecek okunabilmesini istedim. Sadece aşkın değil genel olarak kitabın naif ve masalsı olması benim için çok önemliydi. Kullandığım edebi sanatları da okuyucuyu sıkmayacak şekilde satırlara gizledim.

◊ Kitapta anlatılanlar, olaylar ve insanlar oldukça sahici... Ama kurgu da güzel bir romanın olmazsa olmazı değil mi?

- Kesinlikle... Benim için romanlarımın en önemli tarafı masalsı anlatımıyla birleşen kurgudaki sahicilik. Olaylar ve insanlar bir araya getirilirken yaratılan kurgu ne kadar doğru olursa kitap o kadar güzel ve akıcı oluyor. Okuyucunun kitabın sayfalarında kaybolmasını sağlamak, onu bulunduğu dünyadan kitabın içindeki hikâyeye götürmek çok büyük bir keyif.

ANKARA, AİLE DEMEK BENİM İÇİN

◊ Ankaralı birçok yazar bugün edebiyat dünyasında önemli noktalarda. Ankara’da doğmuş ve eğitim görmüş olmak neler kazandırdı size?

- Doğma büyüme Çankayalı biri olarak, Atatürk’ün ikametgahında yaşamak her Çankayalı gibi benim içinde büyük bir gurur kaynağı. Aldığım eğitime gelince, bunun değerini hayatım boyunca bildim. Kendimi bu konuda çok şanslı hissettim. İÇok kıymetli öğretmenlerim oldu. Ama tabii ki Ankara demek aile demek benim için. Baba toprağım gibi gelir bana hep... Bu nedenle sanırım en büyük teşekkürü eğitimime çok önem veren anneme ve babama etmem gerekiyor.

◊ Son olarak, amacınıza ulaştığınızı düşünüyor musunuz?

- Bu kitabı okuyan bir kişi bile bu kitaptan keyif aldıysa, hoş zaman geçirip biraz rahatlayıp, bu kitap amacına ulaşmış demektir.

ÖYLE BİR BABANIN KIZI OLMAKTAN HEP ŞEREF DUYDUM

◊ Babanız eski Çankaya Belediyesi Başkanı merhum Doğan Taşdelen... Babanızı nasıl hatırlıyorsunuz?
- Babam 11 Temmuz 2020 yılında hayatını kaybetti. Ben bu romanı 12 yıl önce yazmış ve ne mutlu ki bana belli bölümlerini ona okumuş, bir kısmını da anlatmıştım.
Kim bilebilirdi ki kitaplarımı paylaşacak cesareti ancak onun vefatından sonra gösterebileceğimi... Ben babam konusunda çok şanslıydım. Çok sevgi dolu, fedakar inanılmaz bir babaydı. Öyle bir babanın kızı olmaktan hep şeref duydum. Ona her zaman layık olmak en büyük görevim... O benim kahramanındı, hep de öyle olacak.