Hesaplı tatil bir görgü meselesidir

Tartışıyorum arkadaşlarımla:
Birader ne zorunuz var da oralara gidiyorsunuz o zaman?
Kışın İstanbul’da Zorlu Center’ın zirilyonluk rezidansında mı oturuyorsun ki, yazın o insanlarla aynı beach’te tatil yapacaksın?
İşim gereği hem Bodrum’a hem Çeşme’ye çok gidip geliyorum, avucumun içi gibi bilirim naçizane. Oraların da ucuz ve hesaplı yerleri var.
Ama sen illa konser başına 1 milyon alan şarkıcıyla, bölüm başına 200 bin kazanan dizi oyuncusuyla aynı plajda yüzme derdindeysen de şikâyet etmeyeceksin.
Türkiye yılda 50 milyon turist ağırlayan bir ülke.
Bunun içinde Alman marangoz da var, devasa motoryatıyla Yalıkavak Marina’ya yanaşan Rus oligark da, Suudi prensi de...
Kokteylimi ille de oligark manzaralı yudumlayacağım, lahmacunumu ille prens yanı gömeceğim dersen... Onun bedeli de onlara göre işte.
Halbuki üç yanı denizlerle çevrili ülkemiz bir cennet. 8 bin 500 kilometre sahilimiz var. Bak İngiltere’ye gider, geri dönersin. O kadar yani.
Neresine dağılamadık ki toplaşıp toplaşıp aynı yerlere, aynı beach’lere girmeye çalışıyoruz?
Soğuk su mu seviyorsun, sıcak su mu, dalgalı mı, kumsal mı...
Her zevke, her keyfe göre alternatif ibadullah.

Benim gizli cennetim

Mesela bendeniz ‘Dalyan’cıyım. Bir yaz gidemesem de kış rüyalarımdan çıkmıyor.
Ucuz mu? Elbette hayır, bu hayat pahalılığında hiçbir yer ucuz değil.
Ama Çeşme’deki The Beach of Momo’daki gibi girişe 500 lira verip içeride de en az 1500 lira harcama zorunluluğunuz yok en azından. Kent merkezinden çok cüzi bir miktara nehir dolmuşlarına binip dünyanın en güzel 10 plajından biri seçilen İztuzu’na gidiyorsunuz örneğin.
Caretta’ların yumurtladığı tam bir doğa harikası.
Oraya vardığınızda köylü ablaların yaptığı gözlemelerden yiyorsunuz yine çok hesaplıya.
Nasıl lezzetli!
Mecbur değilsiniz Bodrum Maçakızı’nda bir lahmacuna 500 lira bayılmaya.
Bunun gibi keşfedilmeyi bekleyen minnak minnak nice örnek var Ege ve Akdeniz’de.
Diyorum ama dinletemiyorum benimkilere. Kredi çekip Bodrum’a giden var aralarında! Sonra bütün kış ödüyor.
E o zaman dırdır etmeyeceksin be canım.

Yunan daha mı hesaplı?

Euro’nun dramatik artışına rağmen Yunan adalarının daha hesaplı olduğunu söyleyen tanıdıklarım da var.
Yakın bir arkadaşım emekli olup Bodrum’a yerleşti.

Biz iki kafadar, yanımıza bavul bile almadan hippi gibi sırt çantalarımızla Yunan turuna çıkıyoruz.
Atlıyoruz feribota, Kos senin, Leros benim, “Buradan Patmos’a mı geçsek, Kalimnos’a mı?”...
Emin olamıyorum ama galiba içlerinde en güzeli Paros ve Antiparos.
Fakat Yunan da bizden farklı değil ki. Oranın da güzel ve hesaplısı var, oranın da lüks ve pahalısı.
Üzerinde insan yaşayan 166 adadan bahsediyoruz.
Bazıları elbette Euro’ya rağmen ucuz.
Geçen gün arkadaşım Kalimnos’tan mesaj atmış. “Bitiremedim tabağı” diyor. Fotoğraftaki tabak 12 Euro. Bizim paramızla 300 lira. Çeşme’de, Bodrum’da böyle bir tabağı 600-700’den aşağı hiçbir yerde bulamazsınız.
Ama işte orası Kalimnos. Git bakalım Mikonos’a, Santorini’ye...
Üç aşağı beş yukarı bizim Bodrum ve Çeşme’mize tekabül ediyor.

Bakalım yiyebilecek misin 12’ye...
Bir de Yunan’ınavantajı şu:
Bizdeki gibi bir sezonluğuna korkunç paralara mekân kiralayıp, İstanbul’dan personel getirip, onları yatırmak ayrıca otel-pansiyon tutup, bir dünya masraf yapmıyor.
Adam zaten o adada yaşıyor. Evinin alt katını restoran yapmış, kirası yok.
Kışın kendi için alışveriş ettiği ada balıkçısından yazın da alıyor balığını.
Karısı ve çocuğuyla pişip servis ediyor. Gelin görün ki şu fark var arada:
Kendisi de tükettiği için eli lezzetli.
Bizdeyse...
Vedat Milor’un dediği gibi:
Deniz mahsulü yemeyen aşçı balık lokantasında çalışıyor.