Dün bugün yarınlar

Gladyatörler “Arena”da halkın önünde savaşırdı… Futbolcular ise isminin sonuna “Arena” adı getirilen stadyumlarda mücadele ediyorlar.
Gladyatörler fiziksel olarak çok güçlü insanlardı.. Tıpkı futbolcular gibi…

Antik Roma dövüşçülerinin elinde kılıç vardı… Günümüz modern gladyatörlerinin ayağında kılıç gibi keskin çivili kramponlar var.
Eskiden kaybeden ölürdü… Şimdi kaybetmenin yerini ölüm gibi bir duygu aldı…
Ama aslında hem Gladyatör dövüşlerinin hem de futbolun bu kadar sevilmesinin tek bir ana sebebi vardı.
Eğlence…
Onlar mücadele ediyor, biz güzel vakit geçiriyorduk.
Üstün dövüş sanatları yeteneğini gösteren gladyatörler ün ve para sahibi oluyordu.
Günümüzün futbol virtüözleri ise her yerde tanınıp, değerli sözleşmelere imza atıyorlar.
Fakat tarihte, içine rant ve ekonomik çıkarların girdiği her sektörün kirlendiği gibi futbol da kirlendi.
Rant savaşı büyüdükçe gruplaşmalar da çoğaldı. Herkes bir taraf olmaya zorlandı...
Geçtiğimiz gün Fenerbahçe’nin şampiyonluk kutlamasına bakıyorum. Herkesin ortak amacının şampiyonluğu büyük coşkuyla kutlamak olması beklenirken, en coşkulu anda “zamansız” -Alex de Souza- tezahüratı, ardından, temelinde haklı ama üslubunda “tatsız ve kontrolsüz” bir Aziz Yıldırım tepkisi..

“Alex statta olsa onun bile hoşuna gitmezdi” diye düşündüm.
Ve telefonu çevirdim. ‘Ben artık bir Fenerbahçe taraftaryım' dedi ve ekledi;
- Öncelikle şampiyonluğa emek verenlerin hakkı verilmeli, kutlanmlı…

Aklın yolu bir…
Ey Fenerbahçeliler..
Ey futbolseverler…
Gruplaşmayalım, renklerimize sahip çıkalım, diğer renklere saygı duyalım.
Ve renklerine emek veren modern zaman gladyatörlerini alkışlayalım.