Enerji kaynağım: Gençler

Özellikle son yıllarda sık sık üniversitelere, ders ve seminer vermek için çağrılıyorum. İşim gücüm ne kadar yoğun olursa olsun bu istekleri geri çevirmemeye, bu davetlere iştirak edip gençlerle bir araya gelmeye, onlara yemek hikayeleri anlatmaya çalışıyorum.

Bazen onlar belirliyorlar konuyu bazen ben. Hatta zaman zaman uygulamalı dersler yaptığımız, konuşmaktan çok iş yaptığımız da oluyor.

Ne kadar yorgun olursam olayım işimi en iyi şekilde yapmak, gençlere bizim sahip olamadığımız şanslara sahip olduklarını anlatmak ve onları şartlar ne olursa olsun daha çok çalışmaya yönlendirmek için gayret sarf ediyorum.
Ve bu tip aktivitelere, derslere her gittiğimde bir kez daha anlıyorum ki ben gençleri, gençlerle olmayı gerçekten çok seviyorum.

ÇOCUKLARIMIN ARKADAŞLARIYLA TADIM GÜNLERİ YAPIYORUZ

Pek çoğunuzun bildiği gibi üç tane erkek çocuk annesiyim ve oğullarım, çok şükür ki arkadaşları bol olan çocuklar.

Çocuklarımın arkadaşları sık sık bize gelirler. Ben de zaten ikram etmeyi çok seven biri olarak onlara sofralar kurarım. Bazen de onları sırf yeni tariflerimin tadına bakmaları için eve toplar, onlardan yemeklerime not vermelerimi isterim.

Onlar da eksik olmasınlar, gelip yemeklerimin tadına bakar, notlar alır, “Sahrap Teyze, şunun baharatı çok, bunun şekeri çok” diye fikir vermeye, katkıda bulunmaya çalışırlar. Onların fikirleri benim için çok önemlidir. Ben de söylediklerini ciddiye alır, uygulamaya koyarım.

“EVİN EN İNEK TALEBESİ ANNEM”

Son günlerde, ne zaman bize gelse tadım işiyle karşılaşan annemse durumdan çok ama çok şikayetçi. “Ne zaman gelsem çalışıyorsun, yerinde durmuyorsun, seninle dedikodu bile yapılmıyor artık” diye söylenip duruyor. İkizlerse “evin en inek talebesi annem” deyip aralarında gülüşüyorlar.

Bense bir yandan yeni yemekler denemeye ve tattırmaya çalışıyorum bir yandan üniversitelerde dersler vermek için koşuşturup duruyorum. Ve tüm bu koşturmacaya gereken enerjiyi de yine gençlerden ve çalışmaktan alıyorum.