Yalnız Liderler

Toplumsal ilişkilerden yoksun veya yoksun bırakılan kişi.

TDK konunun köküne ışık tutsa da kurumlar için daha keskin bir anlamdan bahsetmek mümkün.

Çünkü yalnızlığın kurumlardaki karşılığı;

yönetim zafiyetleri, geri bildirim tiyatroları, delege edememe halleri,

iletişim kopuklukları,

gereksiz çatışmalar, aynı hedefe koşamama ki aslında

aynı hedeften haberdar dahi olamama,

takımdaşlığa uzaktan dahi dokunamama, sırça köşkler oluşturup çoook uzaktan iş yönetme

ve sonuç olarak

insan, iş, kalite, devamlılık, para kaybetme olarak hayatımızda

yer buluyor.

…

Liderlerin çoğunlukla vücut bulan makus yalnızlığı bazen üsluben, bazen öğrenilmiş davranışlarla,

bazen makamın fazla yüceltilmesi ile,

çoğunlukla saygı ve türevlerinin maksadını aşması ile oluşur.

Çokça ek sebep saymak mümkün tabi! Lakin sonuç aynı.

Liderler, organizasyonlarda çoğunlukla

yalnız.

…

Tüm ekibin birbirine “merhaba” dediği

kutlama günlerinde ( bayram, yeni yıl vs. ) şöyle bir etrafınıza baktınız mı hiç?

Üst yönetimin kapısını çalmaya kaç kişi cesaret ediyor?

Kapıyı mecazen değerlendirip telefon, mail, telekonferans, nostaljik olarak mektup ya da kart düşünülebilir tabi.

Kaç kişi?

Pandemi öncesi kalabalık asansöre doluştuğunuzda

kaç kişi çekinmeden ve iş odağında olmadan CEO’su ile havadan sudan sohbet edebiliyor?

Rahat etmeyip sonraki asansörü bekleyenleri hiç saymıyorum.

…

Örnekleri çoğaltmak mümkün.

Ve doğrusu ya da yanlışı da yok bu mevzunun ama

ister ekibin algısından, ister sırça köşke çıkanın üslubundan ve tercihinden,

isterse de genel olarak kültürden olsun

bilin ki yukarısı çok yalnız.

Ve bu yalnızlık can sıkıcı olmanın ötesinde kurumun geleceğini tehdit ediyor.

ŞahapT.