Şanslı azınlıktayım sevdiğim işi yapıyorum

Bu haftaki konuğum, Türkiye Foto Muhabirleri Derneği(TFMD) Yılın Basın Fotoğrafları 2021’e damgasını vuran bir isim: “Reuters Foto Muhabiri Ümit Bektaş.”
Yarışmada bu yıl “Yılın Haber”, “Yılın Pandemi”, “Yılın Günlük Yaşam” ödüllerinin yanı sıra bir de “Jüri Özel” ödülünü de alan Ümit Bektaş, bu başarısı ile yarışma tarihinde de bir ilki gerçekleştirmiş oldu. Yani özetle ilk kez bir foto muhabiri, aynı anda üç kategoride birincilik kazandı.



Peki Ümit Bektaş’ın fotoğraf alanındaki bu başarısı nereden geliyor(du)?
Bu soru, sohbetimizin çıkış noktası oldu.
Fotoğrafa olan ilgisinin, lise yıllarında babasının aldığı makine ile başladığını anlatan Ümit Bektaş, “Şanslı azınlıktan olduğumu düşünüyorum. Hem en sevdiğim şeyi yapıyor hem de en sevdiğim şeyi yaparak para kazanıyorum” diyor.
Ve anlatmaya şöyle devam ediyor:



MADEM MAKİNEN VAR GECECİ STAJYER OL

“Fotoğrafla lise yıllarında tanıştım. Babam, ‘Lübitel’ marka üstten bakmalı bir fotoğraf makinesi almıştı. Bu makine ile fotoğrafları 12’lik 6x6 rol filmlere çekiyordum ve çok hoşuma gitmişti. O dönem aile ve yakın çevreden çekmediğim kimse kalmadı. Hatta farklı fotoğraflar çekebilmek için hayvanat bahçesine, parklara gidiyordum. Lise bittiğinde tercihimi gazetecilik olarak yaptım. 1990 yılıydı... Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi’ni tercih ederken hiçbir zaman aklımdan ‘muhabir ya da yazar olayım’ geçmedi. Fotoğraf üzerine çalışmayı hedef seçmiştim. Dayım Almanya’da yaşıyordu, oradan Canon marka bir makine getirdi. Ben o makine ile henüz üniversite öğrencisiyken Milliyet Gazetesi’ne gittim. O dönem Fikret Bila, Ankara Temsilcisi’ydi, ‘Madem makinen var, sen gececi stajyer ol’ dedi. Stajım bitti, devam etmek istediğimi söyledim. Böylece hayallerimi gerçeğe taşıyan ilk adımı attım. Milliyet Gazetesi’nde kalınca, okula yalnızca sınavlar için gittim. Gece çalışıyordum, ama gece-gündüz gazetedeydim. Eve yalnızca uyumaya gidiyordum. Gazetede olmadığım süre içerisinde ise İngilizce çalışıyordum. Ankara’da gitmediğim kurs kalmadı ki meslek hayatımda bunun çok katkısını gördüm.



MEZUN OLUR OLMAZ MİLLİYET’TE KADRO

1995 yılında mezun olur olmaz Milliyet Gazetesi’nde kadro aldım. Türk basının en parlak döneminde gazetecilik yaptım. Hem haber yazıp hem fotoğraf çektiğim için çok seyahate gittim. Milliyet Gazetesi’nden ayrıldığımda 50’yi aşkın ülkeye gitmiştim. Bunların arasında Türkiye basının çok takip etmediği işler de vardı. Mesela, İsa’nın doğumunun iki bininci yıl törenleri için Kudüs’e Beytullahim’e gittim. Buna benzer işler için gazeteye teklif götürdüğümde hep olumlu yanıt aldım. Gazeteden hiç ‘hayır’ cevabı almıyordum. İkinci Körfez Savaşı’nda Milliyet Gazetesi’ndeyken ABD deniz piyadeleriyle Irak’a gitmiştim. İliştirilmişlik yeniydi, Pentagon duyuru yaptı, başvurdum, kabul ettiler. Deniz piyadeleriyle Saddam’ın yakalandığı Tikrit kentine gidip 30 gün kaldım. Kosova savaşını takip ettim, Cezayir’de olayları izledim. Uluslararası alanda böyle çok olay izledim. Çok fazla gezince o kadar olay ve ülke görünce işin daha geniş bir boyutta yapılabileceğini görüyor insan. Reuters’e dışarıdan fotoğraflar(stringer) çekiyordum. AK Parti iktidara gelince uluslararası medyanın Türkiye’ye ilgisi arttı. Çok fazla fotoğraf alıyorlardı Türkiye’den. Bu yüzden Reuters burada bir kadrolu eleman aldı ve o da ben oldum.



EN SEVDİĞİM ŞEYLE PARA KAZANIYORUM

2004’e kadar devam eden Milliyet Gazetesi serüveni, yerini uluslararası bir haber ajansı olan Reuters’e bıraktı. Uluslararası ajans kariyerim böyle başladı. Temelde yaptığınız iş aynı olsa da gazeteden sonra uluslararası bir ajansta çalışmanın foto muhabirine iki temel katkısı var. Birincisi, mesleki standartlarınız yükseliyor. Burada kastım yalnızca kazanç değil. Fotoğraflarınızın kalitesi, yeterliliği, teknik bakış açısı, etik düşünceleriniz, kullandığınız ekipmanın donanımı, bakış açısı her anlamda standartları kastediyorum. İkincisi ise yaptığınız işin görünürlüğü uluslararası bir boyuta taşınıyor.



Gazetede çalışırken fotoğraflarınız yalnızca çalıştığınız gazetenin yazı işleri ekranına düşerken, uluslararası ajansta çalışınca dünyanın dört bir yanındaki gazetelerin yazı işlerinin ekranlarına düşüyor. Bu sayede fotoğraflarım Time Newseek’e kapak oldu. Bu çok büyük bir manevi tatmin. Foto muhabiri olmayı hep sevdim. Bir moda, savaş, spor veya basın toplantısı izlerken sevdiğim işi yaptığımı düşündüm ve hep mutluydum. Şanslı azınlıktan olduğumu düşünüyorum. Hem en sevdiğim şeyi yapıyor. Hem de en sevdiğim şeyi yaparak para kazanıyorum.”



ÜMİT BEKTAŞ KİMDİR?

1972 yılında Ankara’da doğan Ümit Bektaş, Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü’nden mezun oldu. 1993 yılında Milliyet Gazetesi Ankara Bürosu’nda foto muhabiri olarak göreve başladı. 2004 yılında halen görev yaptığı Reuters Haber Ajansı’na geçti. Kariyeri boyunca 50’yi aşkın ülkede görev yaptı, ABD’nin Irak’ı işgalini ve Afganistan’daki NATO operasyonunu iliştirilmiş gazeteci olarak takip etti. Bosna, Cezayir, Kosova, Gürcistan, Sırbistan, Sudan, Hong Kong ve Suriye gibi çatışma bölgelerinde habercilik yaptı. Çektiği fotoğraflar Time ve Newsweek gibi dünyanın birçok önemli yayınında kapak oldu. Fotoğrafları Çin’den Yeni Zelanda’ya, ABD’den Fransa’ya, Güney Kore’den Lübnan’a dünyanın dört bir yanında saygın gazete ve dergilerde internet haber portallarında, televizyonlarda yayınlandı. 1995 ve 2011 yıllarında Türkiye Foto Muhabirleri Derneği tarafından verilen ‘Yılın Basın Fotoğrafı’ ödülüne layık görüldü. 2010 yılında ise Abdi İpekçi Gazetecilik Ödülü’nü kazandı. Bunun dışında farklı meslek örgütlerinden aldığı çok sayıda ödülü bulunuyor. Ümit Bektaş, çalışmalarını Reuters Haber Ajansı’nın İstanbul ofisinde sürdürüyor.