Uzun Hikaye

Bazı filmleri böyle köşe yazılarına sığdırmak mümkün değil. Ne yazsanız, nasıl yazsanız yazı eksik kalıyor. Yaşamadan olmuyor o film. “Uzun Hikaye” öyle bir film işte.
Son yıllarda dizi sektörü patladı. Çekilen film sayısında da artış var. Setler çalışıyor. Rekabet keskin. Bütün diziler iyi değil elbet. Filmlerde de hayal kırıklıkları yaşanıyor. Ama genelde bir standart yakalandı. Arada bir de “çok iyi işler” çıkıyor. “Uzun Hikaye” çok iyilerden. İz bırakacaklardan. Bu da “Bir Zamanlar Anadolu’da” gibi bizim memleketin hikayesi... �
Küçük yerde bile “iktidarın” ne kadar zalim, muhalifliğin nasıl zor zanaat olduğunu... Kayıtsız şartsız sevmenin ne demek olduğunu... Her şeye rağmen kafayı dik tutabilmenin ne kadar önemli olduğunu yüzümüze vurmadan, içimizi okşayarak öyle güzel hatırlatıyor ki... Sinemadan çıktıktan sonra da filmde kalıyorsunuz.
Arife günü saat 16.00 seansı için salon tenha sayılırdı. Ama ağızdan ağza hızla yayılacaktır bu filmin sıcaklığı. Özellikle de Türk yapımı eserlere dudak bükenler için iyi bir başlangıç olabilir bu film. Türk filmi izleme konusunda tereddütü olan eşinizi, dostunuzu hiç çekinmeden davet edin. Bir önyargının yıkılışına vesile olun.
Başta eserin sahibi Mustafa Kutlu ve senarist Yiğit Güralp olmak üzere “filme emek verenlerin hak ettikleri karşılığı bulması” dileğiyle diyelim...

Kent kimliği, kentlilik bilinci
Geçen pazartesi “Basmane Günleri” organizasyonu kapsamında “Kent Kimliği, Kentlilik Bilinci” konulu toplantının panelistlerindendim. Toplantı yeri Basmane Garı’nın yolcu salonuydu. Böyle bir konunun, önünden çokça geçip yıllardır girmediğim Gar’da ele alınması artı bir heyecandı benim için.
Sevgili Sancar Maruflu, Efdal Sevinçli ve Hasan Tahsin Kocabaş’la beraber ‘Kent Kimliği’ üzerine düşündüklerimizi anlattık. Salon doluydu. Dinleyiciler ilgili ve bilgiliydi. Konu, başlık itibariyle bir sempozyumu kaldırabilecek kapsamda olunca biraz daldan dala atlamak zorunda kaldık. Ben ekonomik açıdan yaklaşmaya çalıştım. İzmir’in pek çok açıdan Türkiye ortalamalarının üzerinde olduğunu aktardım. Kentlilik bilincinin de son yıllarda kıpırdamakta olduğunu söyledim. Sevgili Hasan Tahsin, İzmir’i gölgeleyen kimlik ve davranış sorunlarına dikkat çekti. Her zamanki cesur üslubuyla eleştirilerini sıraladı. Sevgili Maruflu ve Sevinçli de İzmir’in aşması gereken engelleri hatırlattılar, önerilerini söylediler. Böyle toplantılardan mucizevi sonuçlar çıkmaz. Aklınızda kalan tat olumluysa toplantı bir yerde amacına ulaşmış sayılır. Ben hem Gar’ı hem de kentte ne kadar “sağlam İzmirli” olduğunu gördüğüm için memnun ayrıldım toplantıdan. Emeği geçenlere yürekten teşekkürler...

Şarap-peynir rakı-balığa kafa tutabilir mi
Genç arkadaşım Sergenç İneler’den bir mesaj geldi. İstanbul’da başarılı örnekleri olan şarap evlerine neden İzmir’de rastlayamadığını sorguluyor ve buna şaşırdığını belirtiyordu. Bu kadar kaliteli yerel şarap ve peynir üreticisi varken üstelik... İlk akla gelen cevap tabii ki, şarap kültürünün yeni yeni yükselmesi. İyi şarabın pahalı kalıyor olması. Ayrıca, köklü rakı kültürünün yeni ürünlerle kendini yenilemesi, geliştirmesi... Üzümün rakı hali mutfağımıza da daha uygun belki... Kısaca rakı-balıktan gelen rekabet sert. Rakının tahtını sallamak zor. Ama balık fiyatları böyle yükselmeye devam ederse, belki oradan şaraba bir şans doğabilir. Yoksa mücadele epey yorucu olacağa benzer.

Demokrasi mi dediniz
Bu dünyada kimse kimseye ekonomi dersi verebilecek durumda değil. En büyükler, en bilmişler tarumar olmuş durumdalar.
Ekonomilerin bu hale gelmesini engelleyemeyen demokrasiler konusunda da kimse kimseyi örnek gösterecek durumda değil. Dünya nüfusunun küçük bir yüzdesini teşkil eden Kuzey Avrupa ülkelerinde bile işler eskisi gibi değil. Sanal ekonomiler demokrasileri de ele geçirdi. Artık paradigma değişecek. Pek çok kural yeniden yazılacak. Hesap sorulacak.
O yüzden yerelde demokratlık taslayıp, bize ders vermeye çalışanları biraz gerçekleri görmeye davet ediyorum. Yemiyoruz!
Bu vesileyle de herkesin Kurban ve Cumhuriyet bayramlarını kutluyorum.