Mümkündü

Yaşım uygun… Binlerce kez aklımdan geçmiştir… Arkadaşlarla yüzlerce kez tartışmışızdır. Bir o kadar da yazmışımdır.

Başka bir Türkiye mümkündü. Bugünkünden farklı bir Türkiye…

Herkes bayılmayacaktı elbet o Türkiye’ye. Orada da başka türlü bir ülke hayal edenler olacaktı.

Zaten o Türkiye de güllük gülistanlık olmayacaktı.

Kentler yine kötü kentleşecekti belki ama bugünkü kadar değil.

Eğitim yine yetersiz kalacaktı. Ama bugünkü gibi kaynak israfına neden olmayacaktı.

Kültürel faylar yine zorlayacaktı bizi. Ama toplumsal dokuya şimdiki gibi güvensizlik işlemeyecekti.

Orada özgürlükler daha çok içsellecekti. 80 Anayasa’sı çoktan çöp olmuş, seçim barajı inmiş olacaktı. Siyasi partiler kanunu çok önceden gençlerin siyasete girmesini teşvik eder biçimde değiştirilecekti.

İşsizlik mi? Sıfırlanması ne mümkün!

Ama o Türkiye’de mühendisler daha kolay iş bulabilecekti. Gıda veya ziraat mühendisleri kadro kadro diye bu kadar feryat etmeyecekti. Çünkü bu dünyayla başa çıkabilmek için bilimselliğin şart olduğu çoktan kavranmış olacaktı.

Döviz ve faizi bilemem ama o Türkiye’de enflasyonla mücadele test edilmiş ve genel kabul görmüş evrensel ekonomik kurallara göre yürüyecekti.

Teşvik sistemi, yatırımlar, sermaye giriş çıkışları, dünyadaki hızlı değişimi dikkate alarak kurgulanacaktı orada. Nitelikli küreselleşecektik. Zordu ama imkansız değildi.

Ekonomisini dengelediği için de uzun vadeyi sevecekti o Türkiye. Planlamayı, proje yapmayı, hedef koymayı daha iyi becerecekti.

Daha az dizi izleyip, daha çok okuyacak ve konuşacaktı. Daha katılımcı olacaktı. Sporda da, sanatta da, yerel yönetimlerde de.

Şiddet elbette son bulmuş olmayacaktı. Ama bugünkü canavara da dönüşemeyecekti adamlar.

Bu Türkiye’den memnun olanlar da dahil o Türkiye’nin yaşayanları daha huzurlu, daha sakin, daha gülümser olacaktı.

Küçük dokunuşlarla o Türkiye’ye varmak mümkündü. Biz büyük icraatlarla buraya geldik ne yazık ki!