Yılın ilk yazısı

- İlk evim.

- İlk işim.

- İlk maaşım.

Hepimiz bu heyecanları yaşayarak kimbilir kaç yıl devirdik.

***

Enerjisi hiç tükenmeyen, zerre kadar yaşlanmayan, yorulmayan o fedakâr kadınlarla ve hayata meydan okuyan o ihtiyar delikanlılarla birlikte şimdi yeni bir yıldayız.

Bu da benim ilk yazı’m işte.

Tıpkı ilk heyecanım gibi.

***

Gündeme dönersek...

Nedir?

Ekonomik hayat.

İlk defa siyasetin önüne geçiyor.

Çarşı pazar... Enflasyon... Fahiş fiyatlar... Etiketler... Zamlar... Yaş’a takılan emekliler...

Ve tabii maaşlar.

***

Maaşlar denince.

Orada durun bir dakika.

Delikanlılık günlerimizde bize derlerdi ki:

- Evladım, 3 şey var ki sorulmaz.

Nedir?

- Kadının yaşı.

- Erkeğin maaşı.

- Üç kişinin naaşı.

***

Üç kişiden kasıt?

Menderes, Zorlu ve Polatkan’ın mezarları.

Bu bir sistemdi.

Mezarlar taşınıp bir Anıtkabir’e dönüşünce, o fasıl bitti.

Geriye ne kaldı?

- Kadının yaşı.

Oho... Bugün yaş diye bir şey kalmadı ki... Sormaya ne gerek? Her kadın artık göründüğü yaştadır... Onu da geçiniz...

***

Erkeğin maaşı’na gelince.

Günümüzde o da gizlilikten çıktı. Erkeğin maaşı artık davul zurnayla duyuruluyor. Maaşlara yapılan zam, televizyonlardan ilan ediliyor. Üstelik erkek - kadın ayrımı yok. Her şey ortada.

Demek ki o üçlü tekerleme iflas etmiştir.

***

Ama ilk heyecan bitmez.

Yine de bitmez.

- İlk evim, ilk işim, ilk maaşım.

Bunlar ne güzel şeylerdir.

Haydi bakalım gençler.

Seçim var.

İlk oyum demeye hazırlanın.