Ne bünye ama

Türkiye, birçok felaketi aynı anda yaşayıp sinesinde eriten bir tuhaf ülkedir.

- Kaçak göçmenler, kamyonun sahanlığında havasız kalıp ölebilirler... 18 kişi.

- Bebekler, hastane enfeksiyonuna pekâla yakalanabilirler... 40 bebek + 30 bebek.

- İnsanlar yolda yürürken çukura düşebilirler... Tatil’e gidip gelenler trafik canavarına yakalanabilirler... 155 ölü.

- Namus cinayetleri... Kaza kurşunları... Kömür zehirlenmeleri... Toplam 122 ölü.

***

Hepsini yazmadım.

Ama şu yazdıklarım bile aynı dönemde başımıza gelen seri felaketlerdir.

İş Adamı’nın, hem de entelektüel bir iş adamı’nın, dere kenarında çadır kurup 3 çocuğuyla birlikte sele kapılması da yine aynı döneme rastlıyor.

Aynı güne terör de rastlıyor. 17 şehit.

Başka ülkeler, bu felaketlerin bir tanesine bile dayanamazken, biz hepsini birden göğüslüyoruz...

Ve maşallah, dimdik ayaktayız.

Bir de kriz mi gelmiş?

Gelsin.

- At sepete.

Ergenekon gibi.

***

Tren yolunda LPG gazı patlar mı?

Turist’e tecavüz.

Kahvehaneye ses bombası.

Uçağa bomba ihbarı.

Otobüsün bagajına 13 kaçak yolcu.

Düşünün ki bunların hepsi geçen hafta aynı gün oldu. Ve Bayram Gazeteleri, Polis Bülteni gibi çıktı.

Ama kimse şaşmadı. Kimse yadırgamadı. Bizim bünye şerbetlidir. Hayat aynen devam etti.

***

Lakin, ekonomik kriz geldi diye sevinen acayip insanlar, bizden başka hiçbir ülkede görülmedi.

Hepsini tanıyorum.

Bunlar, kendi dövizini kendin bul günlerinde ağlaşan ama 1994 ve 2001 karmaşasında palazlanan krizzâdelerdir. Şimdi 3’üncü fırsatı kullanacaklar.