Madem öyledir...

Artık onlar et-tırnak olmuşlardır.

Ayrılamazlar.

Tasada ve kıvançta birdirler.

Beraber ağlar, beraber gülerler.

Patron HDP’dir.

Belki onun çatısı altında birleşirler.

İnşallah.

***

HDP’yi tebrik ederim.

İlkelerinden bir gram bile taviz vermeden, bu kutsal birlikteliği sağlamıştır.

Bu bir ittifak değil, artık iltihak’tır.

Ya da ilhak’tır.

***

Şimdiye kadar HDP için yazdığım bütün eleştirileri geri alıyorum.

Madem ki Kurucu Parti’yi rehin alabilmiştir, öyleyse ben de teslim oluyorum. Ve pes diyorum.

*

Bundan böyle Demirtaş’çıyım...

Var mı itirazı olan?

Öcalan heykelleri’nin savunucusu olacağım.

Misak-ı Milli’den bana ne? Haddimi bilip, kendi sınırlarıma çekileceğim.

***

İsveç ve Finlandiya’yla niye kötü olayım? Veto’yu derhal, kaldıracağım. Fransız Macron’un suçu ne? Miçotakis’in de peşine takılacağım. Hele Joe Biden

var ya, hava boşluğunda uzattığı

her eli, önce ben sıkacağım.

***

Unutuyordum.

İran’la savaşırsak, “İran saflarında yer alacağım.”

Velhasıl, bundan böyle hayatım gayet mutlu geçecek.

Çünkü bir kere öleceğim.