Kalabalıklar

Protesto gösterisi bile güzel.

Konser güzel.

Maç güzel.

Kaldırım Kafelere yığılmış gençler güzel.

Çünkü aynı istikamete koşuyorlar, aynı şarkıyı söylüyorlar.

- Ortak ruh.

Çok güzel.

***

Tekel işçileri, eczacılar, katsayı macerasını bekleyen öğrenciler, ter içinde koşuşturup servis yapan garsonlar, hatta taş atan çocuklar... Hepsi güzel.

- Çünkü hedefleri var.

Ot gibi saman gibi yaşayacağına, bir “amaç kulübü”ne yazıl, üye ol.

Niye Beşiktaşlıyım?

Sen niye Galatasaraylısın? Öbürü niye Fenerbahçeli?

Mensup olmak ne hoş bir şey.

Yeter ki önce insan ol.

Sonra solcu sağcı, sosyal demokrat veya muhafazakâr... Bunlar kolay... Önce insan.

***

Yıldönümler, bayramlar, kutlamalar.

Tekrar tekrar.

Gelecek yıl, aynı gün bir daha.

Öbür yıl bir daha.

Elbette... Toplumu ortak duygulara sürükleyen kilometre taşları bunlar.

Niye 1 Mayıs’ı kutluyoruz?

Niye Nevruz var?

Preve Deniz Zaferi 500 yılda niye 500 kere anılır?

Niye Madımak Katliamı her Temmuz’da yüreğimizi yakar?

Bütün bunlar ruhumuza giydirdiğimiz, beynimize çaktığımız bizi biz yapan unsurlar.

***

Bakar mısınız?

Kalabalıklar.

İnsan’dan oluşan kalabalıklar.

Havalimanlarında, vapur iskelelerinde, gar ve terminallerde, sinemalarda, tiyatrolarda...

Ne güzeldi yılbaşı gecesi Taksim Meydanı, Kızılay Meydanı.

Vurmadan, kırmadan, dökmeden...

- İnsanca kalabalıklar.

Seçim sandığında oluşan kuyrukları, bir hatırlayın.

Sebep? Güzel bir Türkiye için.

İşte, 2010’un gelişini kollektif bir heyecanla karşılayan insan manzaraları’na bakıp bunları düşündüm.

Yürüyelim arkadaşlar.

Oğlak Burcu’ndayız.

NOT:

posta.com.tr

Harun Simavi’nin yönetiminde bir çiçek bahçesi gibi gülümsüyor. Fidan yeşermiştir.

Sizi oraya her gün bekleriz.