İlk def’a

Ve gösterilerde ölen iki vatandaşın cenazesinde

şu slogan atıldı:

Barış’a hayır... Savaş, savaş, savaş.

Hah şöyle.

Hep dürüst olun.

***

Öbürleri öyle mi?

Kan’la ve kin’le besleniyorlar ama ağızlarından barış kelimesini hiç düşürmüyorlar.

- Kalleştirler.

Çözüm falan istedikleri yok.?Ama miş gibi yapıyorlar.

Cenaze gelmiyor diye güya son derece üzülüyorlar. Ama dört gözle cenaze bekliyorlar.

***

Ağızlarından bir türlü çıkarmadıkları baklayı, birileri nihayet çıkardı:

- Barış’a hayır... Savaş, savaş, savaş.

Terör sosyetesi bakalım ne diyecek.

Hiç bir şey demezler.

Memnun olmuşlardır.

Savaşacak olan, kendileri değil ya... Onların bir elleri yağda, bir elleri balda. Saçlar fönlü, traş sinekkaydı,

faça fiyakalı.

Savaşacak olanlar ise gariban takımı.

***

Adın ne? Barış ve özgürlük.

Adın ne? Demokrasi.

Adın ne? İnsanlık ve kardeşlik.

Yalan. Hepsi yalan.

Kan gölünden beslenip o kadar konforlu yaşıyorlar ki, kan gölü kurursa, bunların vitamini tükenir.

Ve...

Mevcudiyetlerinin bir anlamı kalmaz.

Fakat ne yapsınlar. Savaş demeye utanıyorlardı.

Cenazede birileri çıktı, bari meseleyi özetledi:

- Barış’a hayır. Savaş, savaş, savaş.

Zaten biliyorduk ama ilk def’a ağızlarından duyduk.

Aferin... ?

Dürüst çocuklar. Öbürleri gibi kalleş değil.