Hassas bölge

Bu birlik ve beraberlik havası devam ettiği sürece, tehlikenin her türlüsü vız gelir.

***

Peki, bu güzel havanın devam edip etmediği, nerden anlaşılır?

- Meclisteki oturumlardan.

- Bir de Salı günleri yapılan grup toplantılarından. (Mesela bugün Salı... bakalım nasıl bir üslup kullanacaklar.)

***

Uzlaşma gerektiren bir dizi iş var.

Anayasa’dan tutun iç tüzüğe kadar, Siyasi Partiler Kanunu’ndan tutun seçim barajına kadar her şey sırada bekliyor.

Fakat en önemlisi, OHAL kararnameleri üzerinden yürütülecek tartışmalardır. Başbakan “makul eleştirileri dikkate alırız” diyor. Alâ... Fakat makul olanla olmayan nedir, kime göredir, bilinmez ki...

Bir gerginlik çıkmaz inşallah.

***

Baskın seçim falan gibi ihtimallerin ortadan kalktığını görüyoruz.

Belki referandum bile gerekmeyecek.

Muhalefet, bu tür şüphelerden kurtulursa, büyük ölçüde zaten rahatlayacaktır.

Huzur için birinci şart, karşılıklı itimat değil midir?

İktidara mutlak itimat etmek isteyen muhalefet, bizatihi kendisi de itimat edilir noktaya geldiğini, bir-iki küçük jestle göstermelidir.

Birbirlerinden neyi esirgeyecekler ki?

Not 1:

Herhalde dünya rekoru.

Sırf Yenikapı Mitingi değil, 81 vilayeti hesaba katarsak, kimbilir kaç milyon kişi darbe girişimini lanetledi... Çok güzel.

Keşke bir kere de PKK terörünü lanetlemek için aynı meydalarda buluşabilsek.

Baş misafirimiz de Demirtaş olsa.

Not 2:

Demokrasi şölenlerine daldık, Atom Bombası’nın 71’inci yıldönümünü atladık.

Geçti artık diyeceğim ama geçmez.

1945’te bu insanlık dışı katliamı yapanlar, hangi yüzle 1915 nutukları atabiliyorlar? Her 24 Nisan’da ABD Başkanı ‘soykırım’ diyecek mi demeyecek mi? Dese ne yazar, demese ne yazar?