Feryat ki feryat

Nasıl ki laik cumhuriyet püf desen yıkılacak gibi zayıf bir nesne değilse, devlet de paralel heveslerle ele geçirilecek kadar cepte keklik değildir.

Kolay mı?

***

Laik Cumhuriyeti öylesine acz içinde görmek, nasıl bize yakışmadıysa, şimdi de devleti telefon dinlemelere teslim olacak kadar acz içinde göstermek, bize hiç yakışmıyor.

Sandığa, böylesine özgüvenini kaybetmiş insanlar olarak gitmek neye yarar?

Kim kazanırsa kazansın, ne ifade eder?

Biz, kendi kendimize...

Ve zaten hükmen mağlubuz.

***

Dün Çanakkale’deki zaferi kutlarken, bir taraftan da bunları düşündüm.

100 yıl önceki imkansızlıklara rağmen nerde o direniş, nerde şimdiki teslimiyet?

Bizi korkutmak, bu kadar kolay bir iş mi oldu?

Komünizm geliyor. Ay, ödüm koptu.

İrtica geliyor. Ay, yine ödüm koptu.

Türkiye bölünüyor. Hay Allah, şimdi ne yapacağız? Ve şimdi de devlet elden gidiyor...

Vallahi bende korkacak kadar bile takât kalmadı. “Feryat ki feryadıma imdat edecek yok.”