Dil Yâresi

Çünkü dil, onların herşeyi.

Öyle ki “müziğin dili olmaz”ı Fransızlara anlatamazsınız...

İngilizce bir şarkıyla temsil edilmeyi, ulusal bir zavallılık addediyorlar.

Bu bir refleks.

Milleti millet yapan unsurların en başta geleni.

***

Bizde böyle bir problem olmaz. Eurovision’da Türkiye’yi ister Arapça şarkıyla temsil et, ister Hintçe, ister Japonca.

Çılgınlar gibi alkışlarız.

Rezil bir şarkı bile olsa alkışlarız.

- Canım efendim, müziğin dili mi olur?

Böyle derseniz, ben de size şunu sorarım:

- Dil, seni sevmeyeni sevmede lezzet mi olur/ olsa da böyle muhabbette hakikat mı olur.

Buradaki dil, elbette ki “gönül” anlamındadır... Ama vurgu yoksa nereden anlayacaksınız?

Türkçe kuşa dönmüştür.

Bakın etrafınıza: Günde 200 kelimeyle konuşan güzelim kızlar... Tekil, çoğul, özne, sıfat bilmeyen yakışıklı delikanlılar...

Ne dediği anlaşılmayan sunucular, hatta programcılar... Ah, unutuyordum, hele maç spikerleri...

Neler neler.

***

Sevgili okuyucular.

Dilini kaybeden milletler, herşeylerini kaybederler.

Bereket şöyle bir şansınız var:

Türkçe’yi en iyi kullanan yazarlar, tesadüfen aynı dönemde çeşitli gazetelerde yazı yazıyorlar.

Hergün birbirinden güzel 20-30 makale okuyabiliyorsunuz. Kıymetini bilin... Özellikle genç yazarlar ve de kadın yazarlar harika... Ustalara zaten lâfım yok.

Ama bütün bunlar da bir gün göçüp giderse, işte o zaman yandınız. Türkçe’yi çook ararsınız.

Ne diyor Hicaz şarkı:

Dil yâresini andıracak yâre bulunmaz.

Benden söylemesi.