Çağrışımlar

Umarım ve dilerim, müzisyenlerimizden biri 100. Yıl Marşı yapar.

10. Yıl Marşı yine kalsın. Çok güzel bir marş o.

Ama 100’üncü yıl marşı da lazım.

1973’te bir 50. Yıl Marşı yapıldı. Tutmadı. Kötü de değildi ama tutmadı işte... 10. Yıl öylesine benimsenmiş ki, yeni bir marşı beğendirmek sahiden zor.

Harbiye Marşı da öyle.

O kadar muhteşem ki Yeni bir ?Harbiye Marşı yapmak kolay değil.

***

Buna rağmen bize bir 100. Yıl Marşı şart.

Şimdiden hatırlatalım. Sipariş mi veririz, yarışma mı açarız, artık bilemem. Hiçbir şey yapamazsak, belki de 10. Yıl Marşı’nın sözlerini 2023’e adapte ederiz. Fena mı? Olmayan demirağlar bile göğsümüzü kabarttığına göre, muasır medeniyet yolunda atılmış sahici adımlar, bir güfteye pekala sığabilir.

Özet: Yeni Türkiye.

***

Ne var ki, yeni derken eski’yi külliyen kötüleme hevesine kapılanlardan korkuyorum.

Bunu neden söylüyorum?

Askeri Vesayet’in kalkması başka, bunu vesile edip Askeri incitmek başka.

Normalleşmek böyle mi olur?

Kendi ordumuzu istiskal etmek, normal bir şey midir? Demokratlık böyle mi ispatlanır?

100. Yıl Marşı’ndan yola çıktık, laf buralara geldi. Ama boşuna değil. Çağrışımlar bizi buraya getiriyor.

Askeri Yönetim’le TSK’yı birbirine karıştıran aydınlar var hâlâ.

Bir türlü dengeyi bulamadılar. Daha önce de Sosyal Devlet’i, Sosyalist Devlet’le karıştırırlardı.