Ekmek parası ve ölüm!

Üstelik doğru dürüst para da kazanamıyorlar.

Birkaç gün önce Dördüncü Levent’te bindiğim taksinin şoförüyle kısa bir sohbet yaptık. “Abi” dedi “Araç benim değil, binlerce arkadaşım gibi ben de kiralayarak çalışıyorum. Bir buçuk saat sonra sürem bitiyor, aracı gece çalışacak olan şoför arkadaşa teslim edeceğim. Allah inandırsın seni, bugün 130 liralık iş yaptım. Bunun 90 lirasını araç sahibine vereceğim. 40 liralık yakıt harcadım. Bana kalan para şu anda SIFIR. Bir buçuk saat içinde ne kadar iş yapabilirsem, bugünkü kazancım o olacak. Hemen her gün köle gibi araç sahibine sahibine çalışıyoruz!”

* * *

Getirisi fazla olmadığı gibi birçok taksi şoförü saldırıya uğruyor, soyuluyor, bazıları öldürülüyor! Çok sık oluyor bu...

Hırsızların, gaspçıların, soyguncuların başta gelen avları taksici esnafı!

Büyük şehirlerde zaten kimsenin can güvenliği tam değil...

Evinizde uyurken bile, gece yatak odanıza girip sizi soyabilirler... Direnirseniz vururlar da... Onlar kaçar ve siz “Niyazi” olursunuz!

Durum tersine olur da, siz hırsızı ya da soyguncuyu vurursanız büyük ihtimalle hapse girersiniz, şansınız yaver gidip de, hapse atılmaktan kurtulsanız bile yıllarca mahkemelerde sürünürsünüz.

Kısacası, kaybedenler genellikle, yasalara saygılı, namuslu kişiler oluyor!

Yasalarımız sanki suçluları korumak için düzenlenmiş gibi...

* * *

Bir de korsan taksiler var. Her geçen gün çoğalan korsan taksi, gerçek taksi şoförlerini kahrediyor, “Hiçbir kaydı yok. Haksız yere bizden çok kazanıyorlar” diye şikâyet ediyorlar.

Evet, korsan taksiyi önlemek lazım. “Korsan taksiye hayır” ama...

? Güzel havada müşteri kovalayıp, yağmurda adres seçen taksiye evet mi?

? Yüksek sesle müzik çalıp, arabada sigara içen şoföre evet mi?

? Turisti kandıran, trafik kurallarını hiçe sayan taksiye evet mi?

? Bakımsız, içi leş gibi, kliması çalışmayan ve hızlı giden taksiye evet mi?

Taksici esnafının da kendisine çekidüzen verip bunlara dikkat etmesi gerekiyor.

* * *

Bu defa Etiler’de bir taksiye bindim. Şoför gençten biri.. Konuşkan da.. Başladık sohbete:

“Abi” dedi “bize, yani taksicilere destek sözü veren siyasiler nerede? Ne oldu tatlı vaatlere, güzel sözlere?”

“Bilmem ki ne oldu?” dedim. O devam etti:

“Bakanlığa bin defa iletmemize rağmen bir sonuç alamadık. Geceleri çalışmak artık taksici esnafı için kâbus haline geldi... Bir yanda ekmek parası, bir yanda ölüm!”

“Ne diyorsun, taksici cinayetleri o kadar çok mu?”

“Çok da laf mı be abi? Son beş-altı yılda yalnız İstanbul’da öldürülen şoför sayısı 100’den fazla! Soyulan şoför sayısı, öldürülenlerden on kat daha fazla tabii.”

“Haklısın... Bu şartlarda çalışmak için gerçekten yürek ister.”

“İhtiyaç içinde olanlar, korka korka çalışıyorlar. Özellikle İstanbul’da bulunan taksiciler, gasp ve öldürülme korkusu yüzünden mecbur kalmadıkça geceleri işe çıkmıyor. Bu kentte 18 bin taksi var abi... Sadece 4 bini gece çalışma cesareti gösterebiliyor. Ben de korkarak çalışıyorum. Evde dört nüfus ekmek bekliyor!”

Şoförler çok dertli ama öyle bir dönemde yaşıyoruz ki, ülkede derdi olmayan yok gibi!