Hangi cesaretle ve nasıl?

Bir tarafta insanlar ölürken, diğer tarafta ülke ekonomilerinde ciddi çöküşler yaşanmaya başladı.
Maalesef Türkiye de hem bu salgından, hem de ekonomik krizden nasibini alan ülkelerden birisi konumunda.
Tüm bu hengamenin ve bıçak sırtı günlerin yaşandığı ülkemizde seyircisiz de olsa futbolun ‘start’ düğmesine basılmış durumda.
Üstelik bu Sağlık Bakanlığı ve Bilim Kurulu’nun tüm çekincelerine rağmen olacak.
Gerçekten cesaretli bir karar.
Salgının nispeten biraz daha azaldığı bir dönemde, özellikle küçük esnafın ekonomik anlamda yaşadığı krizi ve beraberinde aileleriyle birlikte göğüs germekte zorunda kaldığı yükü, psikolojik baskıyı ve maddi tahribatı da anlayışla karşılamak gerekiyor.
Özellikle de devletten bu anlamda yeteri desteği alamayan kişilerin ekonomik anlamda dayanacak gücü kalmamış durumda.
O yüzden atılmakta olan normalleşme adımlarını doğal bir sonuç ve yapılması gereken bir hareket olarak görüyorum.
Ama tabii ki kesinlikle ve kesinlikle tedbiri ve gerekli koşullara sağlamak şartıyla.

ÖNCELİK FUTBOL OLMAMALI

Fakat açıkçası bu normalleşme süreci içerisinde de bazı öncelikli sektörlerin olması taraftarıyım.
Ve bu anlamda futbolun bu öncelikli alanlar içerisinde olduğunu düşünmüyorum.
Hele ki futbolun doğası gereği ortaya konulacak mücadele ortamında.
Sahadaki futbolcuların kendilerini nasıl koruyacağı konusunda ciddi şüphelerim var.
Tüm futbolculara test yapılacak dahi olsa, testteki ‘yalancı negatiflik’ oranları azımsanmayacak derecede yüksek.
COVID-19 olup, herhangi bir bulgu göstermeyen, testi de negatif gelmiş bir oyuncunun her türlü sekresyonundan (tükürük, ter, kan vb), bir diğer futbolcuya bulaş riskini nasıl engelleyeceksiniz?

1500 KİŞİ RİSK ALTINDA

Maçlar başlamadan önce hiçbir şikâyeti olmayan, testi negatif gelmiş bir futbolcuda, maçlar sonrası COVID-19 pozitif hale geldiğinde bunun çözümünü ve çaresini nasıl yapacaksınız?
Soyunma odaları gibi nispeten küçük ortamlarda, onlarca kişinin bir araya gelmesiyle doğacak riskli bulaş ortamlarını nasıl engelleyeceksiniz?
Ve en nihayetinde her bir takımın oyuncu, teknik kadro, destek veren kişiler olmak üzere en az 40 kişi olduğunu düşünürsek, Süper Lig ve PTT 1. Liginde toplam 36 takım olduğunu hesapladığımızda yaklaşık bin 500 kişiyi çok ciddi bir riskin ortasına atıyoruz.
Peki, soruyorum o zaman;
Ne için bu riski alıyoruz?
Bu bin 500 kişiden yalnızca 1 (bir) kişi dahi ölse bunun sorumluluğunu kim alacak?