Mutsuzduk netekim!

Genç olmak başlıbaşına mutluluk sebebiyken yaşlandıkça daha mutlu olunması garip geliyor.

Fakat şimdi düşününce, hiç mutlu değildik sahiden.

Ama esaslı nedenlerimiz vardı.

* * *

Mesela SİVİLCE...

"Gençliğimizin eşlikçisi"ydi adeta.

Biri batmadan öteki çıkardı.

Ve dünyanın sonuydu neredeyse.

Burnun ucunda sivilceyle ne mutluluğu!

O sivilceler "gençlikten çatlamak"mış...

Adeta gençliğin oradan buradan dışarı çıkacak yer aramasıymış...

Kimin umurundaydı!

Sivilceliydik ve mutsuzduk!

* * *

İkincisi...

TÜRKİYE’Yİ KURTARMA görevi verilmişti gençlere...

Kimimiz "sağdan", kimimiz "sol"dan "kurtarma işi"ne giriştik.

Fakat Türkiye kurtulmamakta direniyordu!

Ama inat etmiştik bir kere!

Sonra...

Sonra "yetişkinler" geldiler, bizden "kurtardılar" Türkiye’yi!

Zaten o arada çoğumuz kendimizi kurtarmanın daha akıllıca olduğuna kanaat getirmiştik.

Ha, unutmadan, bazılarımız dışarı da açılmıştı hatta.

Dünyayı kurtarmaya kalkanlarımız oldu yani.

Fakat dünya da inatçı çıktı!

Bütün bu kurtarma çalışmaları sırasında mutlu olunamazdı, olamadık netekim!

* * *

AŞK vardı sonra...

Mutluluğun en büyük düşmanı!

Bu da tuhaf bir durumdur. Mutluluğun peşinde mutsuz olmak!

Seviyor, sevmiyor, seviyor, sevmiyor...

Kızlığım bozulmuş mudur...

Babam duyarsa öldürür...

Erkeklerin bilmem, kızların "aşk çıkışlı" böyle sorunları vardı.

Bakın şimdi yazarken fark ettim, "aldatılma korkusu" yoktu o dönemde. En azından şimdiki gibi ilk ve en önemli sorun bu değildi.

Kimsenin yatak yatak gezecek kadar yüzü yırtılmamıştı, onun için miydi...

Yoksa her şey tadı damağında kalacak dozda yaşanırdı da kimse kimseden hevesini alamazdı bir türlü, bu muydu sebep, bilmiyorum.

Yine de mutsuzduk, onu biliyorum.

* * *

Ve OKUL...

Bir başka deyişle "yarı açık cezaevi".

Ayrıca...

Tarih boyunca yapılmış bütün savaşların, anlaşmaların, antlaşmaların...

Bulunmuş bütün formüllerin...

Abuk musluklar yüzünden ne tam dolan, ne tam boşalan havuzların...

Oradan buradan karşılıklı kalkan trenlerin, otobüslerin nerede ne zaman karşılaşacak oldukları meselelerinin...

Küçücük omuzlara yüklenmesi durumu ve mutluluk bir arada öyle mi?

Güldürmeyin insanı!

Yani bizim kuşak için yaşlandıkça mutluluğun artması tabiidir.