Fail

Fail.

Failler belirlendi...

Faili belli...

Faili meçhul...

Failler yakalandı...

Failler kaçtı...

Fakat esas mesele... O, onun faili, bu şunun faili, hani bunun esas faili?

Güngören’deki hepimizi yakan hadise mesela...

Eşkáli belirlenmiş bombayı koyanın. Olayın faili belli yani.

Yani "bir salak oğlan çocuğu"nu yakalamaları an meselesidir.

Hatta siz bu satırları okuduğunuz sırada çoktan yakalanmış olur belki.

Sorgu sual...

Sorgu sual...

Sonuç?

Bundan önceki olaylarda ne ise o!

Hani "Ucu oraya dayanıyor, buraya gidiyor" derken bir bakıyoruz uç yok!

Dolana dolana kaybolmuş!

Zaten o arada felaketin yenisi geldiğinden eskisinin hükmü kalmıyor.

Taze acı eskisini unutturuyor.

Ve korkunç bir şey oluyor!

Biz alışıyoruz.

Evet... Bir, üç, beş, on... Biz alışıyoruz.

Dilimiz söylemese de içimizde bir yer bir terör ülkesinde yaşadığımızı söylüyor.

İşin daha kötüsü, bizim teröristimizin kim olduğu da belli değil.

Başka ülkelerde örneğini gördük, görüyoruz... Bir terör örgütü ve onun bir amacı vardır.

O amaç doğrultusunda birtakım eylemler yapar.

Genellikle yolu yöntemi bellidir.

Bizde neredeyse artık bu bile öpüp başa konacak durum haline geldi.

Sahi, ne yapacağız biz?

Yani "sokaktaki adam" olarak?

Korkarım yarın "Terörden Bireysel Olarak Korunmanın Yolları" türünden kitaplar yer alacak raflarda. Onlardan medet umacağız.

Neyse... "Enseyi karartmayalım."

En azından artık failleri belirliyoruz!

Dedim ya, "bir salak oğlan çocuğu"nun yakalanması an meselesidir.