Egonuzu bu işe karıştırmayın!

Ya da yerinizde duramıyorsunuz, çünkü çocuğunuz birazdan sahaya çıkacak.

Sizin orada olarak onu desteklemeniz ve o anı paylaşmanız çok önemli. Ama o da ne? Çocuğunuz size bakınca heyecandan ne yapacağını şaşırıyor, tökezliyor.

Sebebi ne diye merak ediyorsunuz çünkü biliyorsunuz ki çok çalıştı.

Ama öğreniyorsunuz ki çocuğunuzun tökezlemesinin sebebi sizsiniz. Siz sırf orada olduğunuz için strese girmiş ve kötü performans sergilemiş.  Ama aynı etki başka çocuklarda olmamış.

Neden bazı ailelerin, çocuklarını izlemesi çocuğun performansını artırken, bazılarının varlığı olumsuz etki yapıyor?

YARGILAYAN AİLE

Çocuklarını sürekli yargılayan ve eleştiren aileler, çocuklarının performanslarını izledikleri zaman çocuk olumsuz etkileniyor.

Çocuk yargılanmak ve eleştirilmek korkusundan dolayı hata yapmaktan korkuyor ve strese giriyor. Bu da kötü bir performans göstermesine sebebiyet veriyor.

Ama yargılamayan aileler çocuklarının performansını izlediği zaman çocuk kendini değerli hissediyor ve bu da çocuk üzerinde olumlu etki yapıyor.

(Bu yöneticiler için de geçerli. Gelişim odaklı olmayan, yargılayıcı müdürler çalışanlarını gözlemlediği zaman çalışanların performansı düşüyor.)

Peki, hangi aileler yargılar?

NEDEN AİLELER YARGILAR?

Aslında duruma bağlı olarak aşağı yukarı tüm aileler yargılıyor.  Nedir bu durum?

Bir araştırmada 6 yaşındaki çocuklar bir odaya alınıyor. İki çocuk eşleştiriliyor ama eşleştirmeden önce çocuklar anneleriyle beraber bir anket dolduruyor.

Bir gruba (yargı grubu) bu anket diğer çocuk tarafından okunacak ve ankete göre çocuğunuzu sevip sevmediğine karar verecekler, diğer gruba da (bilgi grubu) anket doldurtuluyor ama sadece bilgi amaçlı deniliyor.

Yargı grubundaki çocuklar anketi anneleriyle doldururken anneler sürekli müdahale ediyor ve hatta çocuğu sevilsin diye anketi kendi dolduruyor. Ama bilgi grubunda anne müdahale etmiyor.

Yani aileler ortada bir kabul, sevilme ve yargılama durumu varsa, daha çok müdahaleci oluyor ve çocuklarının sorumluluk almasını engelliyor. Bunu aşağı yukarı tüm aileler yapıyor.

Örneğin, okul ortamında çocuğunun ödevini yapıyor çünkü not tarafından oluşturulmuş bir yargı ortamı var.

NE YAPILMALI?

O zaman ailelerin çocuklarına müdahale edip onların sorumluluk almasını engellemesini istemiyorsak, ilk olarak rekabet ya da notlardan kaynaklanan yargı ortamını kaldırmalıyız.

Yargı ortamı olsa bile, aile çocuğunun bunu bir öğrenme ya da bilgi ortamı olarak algılamasını sağlayabilir.

Ama bazı aileler var ki onlar her ortamda yargılayıcı oluyorlar. Kim bu aileler?

EGOSU YÜKSEK AİLELER

Bu aileler başarı motivasyonu yüksek, egosu kuvvetli aileler.

Bu aileler genelde başarılı olduğu ya da başarı motivasyonları yüksek ama kendileri başarılı olamadığı için çocuklarını ayrı bir birey değil, kendi uzantıları olarak görüyor.

Çocuklarının başarısızlıklarını kendi başarısızlığı olarak kabul ediyor. Yani kendi özgüvenlerini çocuklarının başarısıyla tanımlıyor.

Çocuklarını kullanarak egolarını tatmin ediyor.

Ben de bu ailelere her zaman ‘Egonuzu bu işe karıştırmayın’ diyorum.

Eğer gerçekten öğrenen, kendi seçimlerini kendi yapan, sorumluluk alan ve mutlu bir birey yetiştirmek istiyorsak, kendi ihtiraslarımızı ve egomuzu unutmalıyız.

Çocuğunuzu yargılamadığınız zaman, sizin orada olmanızdan gurur duyacaktır.

www.twitter.com/ozgurbolat