PaylaÅŸ
Birikmiş paran ile (belki de kefen parandı) beni evlendirdin. Ben ise evlendikten üç gün sonra, çekip İstanbul’a geldim. Karım da kızıyordur bana. Ne yapayım, Anacığım?
Ä°ÅŸsiz olmuyor. Hayat çekilmiyor.Â
Askerlik bitmeseydi keşke. En azından kalacak yerim, yiyecek ekmeğim vardı.
Şimdi İstanbul’dayım. 10 gündür iş arıyorum.
Esenler’den, İzmit’e kadar yürüdüm. Fabrikalara gidiyorum. İş var mı, diye soruyorum. Bazıları kapıdan içeri almıyor. Bazıları form doldur, getir diyor. Her fabrikaya form doldurup veriyorum.
Anlayacağın Anacığım, daha iş bulamadım.
Ama keyfim kötü sayılmaz. Burada uyuyabileceğim parklar var.
Hava sıcak olduğu için, geceleri üşümüyorum.
Verdiğin para bitti. Aç günlerim oluyor, ama Allah razı olsun bana yemek ısmarlayan vatandaşlar var.
Birkaç gün daha iş arayacağım.
İş bulamazsam, geri döneceğim. Esenler’e gidip bir şoförden rica edeceğim.
Üzülme Anacağım. Allah büyüktür. Herkesin rızkını verir.
Bu mektubu de anneler gününü kutlamak için yazıyorum. Kusura bakma, sana bir hediye alamadım. Para bulursam, bu mektubu sana yollayacağım. Anneler günün kutlu olsun, benim garip anam!
Ä°ÅŸsizim. Gurbetteyim. Biliyorum beni merak ediyorsun.
***
Anacığım,
Hiç bilmediğin kadar
Issız bir yerdeyim
Merak etme...
***
Sağlıcakla kal. Ellerinden öperim. Karıma da çok selam söyle.
Onu, benim için öp! Oğlun,
***
Geçen sene otostop çeken bir genci, arabama almıştım. Arabada hayat hikâyesini anlattı bana. Yukarda yazdığım detaylar, hep onun anlattıkları.
Ben de bu işsiz genç, anneler gününde annesine bir mektup yazsaydı ne yazardı diye düşündüm. Sanırım böyle bir mektup yazardı.
***
Şu anda Türkiye’de 3 milyon 650 bin işsiz var.
Asgari ücretle çalışan işçi sayısı, 5 milyon 349 bin.
Çalışmasına rağmen, parasını alamayan bir o kadar da çalışan var.
Yani yukarıdaki hikâyeye benzeyen, yaklaşık 9 milyon hikâye var.
Güzel ve yalnız ülkemde!
***
Not: Mektubun sonunda bulunan, benim sayfalarca anlatmak istediğimi 3 satırda anlatan şiir, kardeşim Taylan Bolat’a ait.
PaylaÅŸ